27.4.2017
حکاکی‌های سنگ باستانی نشان می‌دهد که یک ستاره دنباله‌دار بیش از 13 هزار
سال قبل، حدودا زمانی که تمدن برای همیشه تغییر کرد، به زمین برخورد کرده
است.
به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از ScienceAlert، محققان موفق به ترجمه علامت‌های باستانی در معبدی واقع در ترکیه شدند؛ این حکاکی‌ها داستانی از تاثیرات ویرانگر برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین را بیان می‌کند.
با بررسی متقابل این حوادث با شبیه‌سازی کامپیوتری از منظومه شمسی در آن زمان، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که حکاکی‌ها تاثیرات یک ستاره دنباله‌دار را در سال 10950 قبل از میلاد مسیح، هم‌زمان با دوره کوتاه مدت عصر یخبندان، توصیف می‌کند.
این عصر یخبندان کوتاه مدت با نام «یانگر درایاس» شناخته می‌شود و تقریبا هزار سال طول کشید. این دوره اهمیت حیاتی برای بشر دارد چراکه کشاورزی و اولین تمدن نوسنگی در این دوره (در پاسخ به آب و هوای سرد) پدیدار شدند. همچنین ماموت‌های پشمالو نیز در این دوره منقرض شدند.
باوجود اینکه دوره یانگر درایاس به طور کامل مورد مطالعه قرار گرفته است اما هنوز مشخص نیست که دقیقا چه چیزی باعث شروع این دوره شده است. اصابت شهاب سنگ، یکی از نظریه‌های اصلی بود اما دانشمندان قادر به پیدا کردن شواهد فیزیکی برای اثبات آن نبودند.
براساس اطلاعات تیم تحقیقاتی دانشگاه ادینبورگ، این حکاکی‌ها که در قدیمی‌ترین معبد کشف شده جهان پیدا شده‌اند حاوی شواهدی است که نشان می‌دهد برخورد شهاب‌سنگ باعث آغاز دوره یانگر درایاس شده است. ترجمه علامت‌ها حاکی از آن است که تپه گوبلکی (محل معبد باستانی واقع در جنوب ترکیه) یک تپه ساده نبوده و در واقع یک رصدخانه باستانی بوده است.
مارتین سوئتمن، سرپرست اصلی این مطالعه، می‌گوید: «به نظر می‌رسد که تپه گوبلکی، رصدخانه‌ای برای بررسی آسمان شب بوده است. یکی از ستون‌های این معبد به عنوان بنای یادبودی برای این واقعه ویرانگر در نظر گرفته شده است».
تپه گوبلیکی تقریبا 9000 سال قبل از میلاد مسیح، 6000 سال قبل از استون هنج، ساخته شده است اما قدمت علامت‌های حک‌شده روی ستون‌های این معبد به 2000 سال قبل از تاریخ ساخت آن بازمی‌گردد. این سنگ‌نوشته‌ها روی ستونی به نام «سنگ کرکس» یافت شدند و حیوانات مختلفی را در حالت‌های خاص در اطراف سنگ نشان می‌دهد.
سنگ کرکس
این نمادها دانشمندان را سردرگم کرده بود اما سوئتمن و تیم مهندسی وی کشف کردند که این حکاکی‌ها در واقع با صورت‌های فلکی ستاره‌شناسی تطابق دارند و داستان برخورد دسته‌ای از ستاره‌های دنباله‌دار به زمین را روایت می‌کنند.
گمان می‌رود تصویر مردی بدون سر روی سنگ، نماد از فاجعه انسانی است که پس از برخورد شهاب منجر به از دست رفتن حیات به صورت گسترده‌ای شد. این حکاکی‌ها نشان می‌دهد که مردم تپه گوبلیکی برای هزاران سال این نوشته‌ها را حکاکی کرده‌اند. این امر حاکی از آن است که پدیده‌ای که این مردم توصیف کرده‌اند اثرات مخرب طولانی مدتی بر تمدن بشری داشته است.
پژوهشگران برای کشف این موضوع که برخورد شهاب‌سنگ واقعا اتفاق افتاده است یا خیر، از مدل‌سازی کامپیوتری استفاده کردند تا جزئیات الگوهای ستارگان حک‌شده بر سنگ کرکس را با تاریخ مشخصی مطابقت بدهند. در نهایت شواهدی پیدا شد که اثبات می‌کند اصابت شهاب‌سنگ به طور تقریبی در سال 10950 قبل از میلاد مسیح یا 250 سال پس و پیش، رخ داده است.
قدمت این حکاکی‌ها با هسته یخی گرفته شده از گرینلند مطابقت دارد که نشان می‌دهد، آغاز دوره یانگر درایاس در 10890 قبل از میلاد مسیح بوده است.
بنا به گفته‌های سوئتمن، این اولین باری نیست که باستان‌شناسی بینش عمیق‌تری را برای درک بهتر از گذشته تمدن فراهم کرده است. بسیاری از غارنگاره‌ها و مصنوعات پارینه سنگی با نمادهای حیوانی مشابه حاکی از آن است که ستاره‌شناسی علمی بسیار کهن است.
به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از ScienceAlert، محققان موفق به ترجمه علامت‌های باستانی در معبدی واقع در ترکیه شدند؛ این حکاکی‌ها داستانی از تاثیرات ویرانگر برخورد یک شهاب‌سنگ با زمین را بیان می‌کند.
با بررسی متقابل این حوادث با شبیه‌سازی کامپیوتری از منظومه شمسی در آن زمان، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که حکاکی‌ها تاثیرات یک ستاره دنباله‌دار را در سال 10950 قبل از میلاد مسیح، هم‌زمان با دوره کوتاه مدت عصر یخبندان، توصیف می‌کند.
این عصر یخبندان کوتاه مدت با نام «یانگر درایاس» شناخته می‌شود و تقریبا هزار سال طول کشید. این دوره اهمیت حیاتی برای بشر دارد چراکه کشاورزی و اولین تمدن نوسنگی در این دوره (در پاسخ به آب و هوای سرد) پدیدار شدند. همچنین ماموت‌های پشمالو نیز در این دوره منقرض شدند.
باوجود اینکه دوره یانگر درایاس به طور کامل مورد مطالعه قرار گرفته است اما هنوز مشخص نیست که دقیقا چه چیزی باعث شروع این دوره شده است. اصابت شهاب سنگ، یکی از نظریه‌های اصلی بود اما دانشمندان قادر به پیدا کردن شواهد فیزیکی برای اثبات آن نبودند.
براساس اطلاعات تیم تحقیقاتی دانشگاه ادینبورگ، این حکاکی‌ها که در قدیمی‌ترین معبد کشف شده جهان پیدا شده‌اند حاوی شواهدی است که نشان می‌دهد برخورد شهاب‌سنگ باعث آغاز دوره یانگر درایاس شده است. ترجمه علامت‌ها حاکی از آن است که تپه گوبلکی (محل معبد باستانی واقع در جنوب ترکیه) یک تپه ساده نبوده و در واقع یک رصدخانه باستانی بوده است.
مارتین سوئتمن، سرپرست اصلی این مطالعه، می‌گوید: «به نظر می‌رسد که تپه گوبلکی، رصدخانه‌ای برای بررسی آسمان شب بوده است. یکی از ستون‌های این معبد به عنوان بنای یادبودی برای این واقعه ویرانگر در نظر گرفته شده است».
تپه گوبلیکی تقریبا 9000 سال قبل از میلاد مسیح، 6000 سال قبل از استون هنج، ساخته شده است اما قدمت علامت‌های حک‌شده روی ستون‌های این معبد به 2000 سال قبل از تاریخ ساخت آن بازمی‌گردد. این سنگ‌نوشته‌ها روی ستونی به نام «سنگ کرکس» یافت شدند و حیوانات مختلفی را در حالت‌های خاص در اطراف سنگ نشان می‌دهد.
سنگ کرکس
این نمادها دانشمندان را سردرگم کرده بود اما سوئتمن و تیم مهندسی وی کشف کردند که این حکاکی‌ها در واقع با صورت‌های فلکی ستاره‌شناسی تطابق دارند و داستان برخورد دسته‌ای از ستاره‌های دنباله‌دار به زمین را روایت می‌کنند.
گمان می‌رود تصویر مردی بدون سر روی سنگ، نماد از فاجعه انسانی است که پس از برخورد شهاب منجر به از دست رفتن حیات به صورت گسترده‌ای شد. این حکاکی‌ها نشان می‌دهد که مردم تپه گوبلیکی برای هزاران سال این نوشته‌ها را حکاکی کرده‌اند. این امر حاکی از آن است که پدیده‌ای که این مردم توصیف کرده‌اند اثرات مخرب طولانی مدتی بر تمدن بشری داشته است.
پژوهشگران برای کشف این موضوع که برخورد شهاب‌سنگ واقعا اتفاق افتاده است یا خیر، از مدل‌سازی کامپیوتری استفاده کردند تا جزئیات الگوهای ستارگان حک‌شده بر سنگ کرکس را با تاریخ مشخصی مطابقت بدهند. در نهایت شواهدی پیدا شد که اثبات می‌کند اصابت شهاب‌سنگ به طور تقریبی در سال 10950 قبل از میلاد مسیح یا 250 سال پس و پیش، رخ داده است.
قدمت این حکاکی‌ها با هسته یخی گرفته شده از گرینلند مطابقت دارد که نشان می‌دهد، آغاز دوره یانگر درایاس در 10890 قبل از میلاد مسیح بوده است.
بنا به گفته‌های سوئتمن، این اولین باری نیست که باستان‌شناسی بینش عمیق‌تری را برای درک بهتر از گذشته تمدن فراهم کرده است. بسیاری از غارنگاره‌ها و مصنوعات پارینه سنگی با نمادهای حیوانی مشابه حاکی از آن است که ستاره‌شناسی علمی بسیار کهن است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر