"گفتگو" مجلهای است كه يك سال از پیدایش آن میگذرد. در اين مجله كه تا
كنون بيش از شش هزار بار از سايت "گفتگو" دانلود شده، آثار، دستاوردها و
خدمات ويژه نابينايان معرفی و عرضه میشود.
۱۵ اکتبر (۲۳ مهر) روز جهانی "عصای سفيد" و نابینایان است. هدف از این
نامگذاری پاسداشت دستاوردهای نابینایان، توجه بیشتر به مشکلات آنها و
تأکید بر ضرورت ایجاد فضاهای مناسب برای استفادهکنندگان از "عصای سفید"
بوده است.
در ایران نیز مجلهای با نام "گفتگو" که یک سال از ایجاد آن میگذرد آثار و دستاوردهای روشندلان را عرضه میدارد.
به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی "عصای سفید" دویچه وله با فریبا نوری، سردبیر و گرداننده مجله "گفتگو" در تهران گفتگویی انجام داده است.
بد نیست اشاره شود كه آخرین مطلب این مجله به روز جهانی عصای سفيد و نابینایان و هر آنچه که به اين روز مربوط میشود اختصاص داده شده است.
دويچه وله: با درود، "گفتگو" با چه هدفی ايجاد شد؟
فریبا نوری: مجلههای شنيداری برای نابينايان، پيشتر هم عرضه شده بود و هنوز هم میشود ولی اين اولين مجله درونگروهی است كه همهی مطالب آن از شعر، داستان، طنز، تاريخنگاری و مصاحبه را خود نابينايان تهيه میکنند.
دومين هدف ما اين است كه پل پيوندی باشيم ميان درونمرز و برونمرز، يعنی دستاوردهای برونمرزی ويژهی نابينايان را به درونیها و فراوردههای درون ايران را به
ديگر هموطنان در خارج از كشور بشناسانیم.
بسياری از نابينايان ايران هنوز از فناوریهای جهان غرب اطلاع كافی ندارند. ما میخواهيم محيط صميمیای باشيم برای ارتباط نابينايان در هركجای جهان كه هستند و در ضمن افزون بر اطلاعرسانی، آفريدههای ذهنی نابينايان را هم عرضه كنيم.
دویچهوله: انگيزهی اوليه ايجاد چنين مجلهای چه بود؟
نوری: اگر يادتان باشد، پارسال گفتگويی برای سايت دويچه وله دربارهی بزرگترين كتابخانهی فارسیزبان شنيداری نابينايان در برلين داشتيم. نابينايان بسياری از درونمرز و برونمرز گرد اين كتابخانه آمدهاند كه جسته گريخته مطالب علمی و هنريشان را در اختيار يكديگر میگذاشتند. فكر كرديم بهتر است اين مطالب را جمعوجورتر كنيم و در اختيار عموم بگذاريم. البته الگوهای چنين نشريههايی در اروپا و آمریکا را داشتيم كه خود انگيزه و ايدههايی برای ايجاد چنين نشريهای بودند.
دویچه وله: آيا مجله گفتگو محدود به ايرانيان است؟
نميتواند باشد. نشريهایست فارسیزبان كه در اينترنت به نشانی www.goftegoo.com در اختيار عموم است و طبيعی است كه همزبانان افغانی و تاجيكی ما نيز خوشحالمان میكنند، اگر از آن استفاده كنند. در ضمن در شمارهی بعدی كه سه ماه ديگر منتشر میشود، گفتگويی خواهيم كرد با آقای بشير همت، كارشناس امور نابينايان دربارهی وضعيت نابينايان افغانی در افغانستان.
دویچه وله: آيا برآورد دقيقی از درجهی استقبال شنوندگان داريد؟
نوری: اين كار ساده نيست. از آنجا كه اينترنت در بسياری از جاها در داخل ايران خيلی ضعيف است، يك نفر مجله را دانلود ميكند و در اختيار چندين علاقمند ميگذارد كه تازه همهی آنها نابينا نيستند، بلكه مثلا دوست نابينا دارند، در اين رشته تحصيل میكنند يا اصولا به اين شاخه علاقهمندند. روشن است كه از همهی مطالب به يك اندازه استقبال نمیشود.
سليقهی افراد مختلف است. بعضیها از طنز خوششان میآید، عدهای به فناوری علاقه دارند و گروهی به تاريخ. اما اين را میشود گفت كه چون آخر مجله كتابهای تازهای كه توسط كتابخانهی آزاد برلين ضبط و منتشر میشوند، سليقههای مختلف را يكجا دربر میگيرد، به اين بخش بيش از بخشهای ديگر توجه میشود.
دویچه وله: همينطور كه گفتيد، اينترنت در بسياری از جاها ضعيف است. برای اين چه فكری كردهاید؟
نوری: ما متن مطالبمان را به صورت نوشتاری هم در سايت گفتگو میگذاريم، تا در چنين موردهايی علاقمندان به مشكل برنخورند.
در ایران نیز مجلهای با نام "گفتگو" که یک سال از ایجاد آن میگذرد آثار و دستاوردهای روشندلان را عرضه میدارد.
به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی "عصای سفید" دویچه وله با فریبا نوری، سردبیر و گرداننده مجله "گفتگو" در تهران گفتگویی انجام داده است.
بد نیست اشاره شود كه آخرین مطلب این مجله به روز جهانی عصای سفيد و نابینایان و هر آنچه که به اين روز مربوط میشود اختصاص داده شده است.
دويچه وله: با درود، "گفتگو" با چه هدفی ايجاد شد؟
فریبا نوری: مجلههای شنيداری برای نابينايان، پيشتر هم عرضه شده بود و هنوز هم میشود ولی اين اولين مجله درونگروهی است كه همهی مطالب آن از شعر، داستان، طنز، تاريخنگاری و مصاحبه را خود نابينايان تهيه میکنند.
دومين هدف ما اين است كه پل پيوندی باشيم ميان درونمرز و برونمرز، يعنی دستاوردهای برونمرزی ويژهی نابينايان را به درونیها و فراوردههای درون ايران را به
ديگر هموطنان در خارج از كشور بشناسانیم.
بسياری از نابينايان ايران هنوز از فناوریهای جهان غرب اطلاع كافی ندارند. ما میخواهيم محيط صميمیای باشيم برای ارتباط نابينايان در هركجای جهان كه هستند و در ضمن افزون بر اطلاعرسانی، آفريدههای ذهنی نابينايان را هم عرضه كنيم.
دویچهوله: انگيزهی اوليه ايجاد چنين مجلهای چه بود؟
نوری: اگر يادتان باشد، پارسال گفتگويی برای سايت دويچه وله دربارهی بزرگترين كتابخانهی فارسیزبان شنيداری نابينايان در برلين داشتيم. نابينايان بسياری از درونمرز و برونمرز گرد اين كتابخانه آمدهاند كه جسته گريخته مطالب علمی و هنريشان را در اختيار يكديگر میگذاشتند. فكر كرديم بهتر است اين مطالب را جمعوجورتر كنيم و در اختيار عموم بگذاريم. البته الگوهای چنين نشريههايی در اروپا و آمریکا را داشتيم كه خود انگيزه و ايدههايی برای ايجاد چنين نشريهای بودند.
دویچه وله: آيا مجله گفتگو محدود به ايرانيان است؟
نميتواند باشد. نشريهایست فارسیزبان كه در اينترنت به نشانی www.goftegoo.com در اختيار عموم است و طبيعی است كه همزبانان افغانی و تاجيكی ما نيز خوشحالمان میكنند، اگر از آن استفاده كنند. در ضمن در شمارهی بعدی كه سه ماه ديگر منتشر میشود، گفتگويی خواهيم كرد با آقای بشير همت، كارشناس امور نابينايان دربارهی وضعيت نابينايان افغانی در افغانستان.
دویچه وله: آيا برآورد دقيقی از درجهی استقبال شنوندگان داريد؟
نوری: اين كار ساده نيست. از آنجا كه اينترنت در بسياری از جاها در داخل ايران خيلی ضعيف است، يك نفر مجله را دانلود ميكند و در اختيار چندين علاقمند ميگذارد كه تازه همهی آنها نابينا نيستند، بلكه مثلا دوست نابينا دارند، در اين رشته تحصيل میكنند يا اصولا به اين شاخه علاقهمندند. روشن است كه از همهی مطالب به يك اندازه استقبال نمیشود.
سليقهی افراد مختلف است. بعضیها از طنز خوششان میآید، عدهای به فناوری علاقه دارند و گروهی به تاريخ. اما اين را میشود گفت كه چون آخر مجله كتابهای تازهای كه توسط كتابخانهی آزاد برلين ضبط و منتشر میشوند، سليقههای مختلف را يكجا دربر میگيرد، به اين بخش بيش از بخشهای ديگر توجه میشود.
دویچه وله: همينطور كه گفتيد، اينترنت در بسياری از جاها ضعيف است. برای اين چه فكری كردهاید؟
نوری: ما متن مطالبمان را به صورت نوشتاری هم در سايت گفتگو میگذاريم، تا در چنين موردهايی علاقمندان به مشكل برنخورند.
- تاریخ 15.10.2014
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر