سازمان
بینالمللی مهاجرت (آی او ام) میگوید در ۹ ماه سال جاری میلادی ۳۰۷۲
نفر پناهجو که کوشیدهاند با عبور از دریای مدیترانه خود را به اروپا
برسانند، جان خود را از دست دادهاند.
این شمار رکوردی جدید برای مرگ در راه دستیابی به مهاجرت و آرزوی یک آینده بهتر است. سازمان بینالمللی مهاجرت میگوید این شمار بیشتر از دو برابر رکورد قبلی در سال ۲۰۰۱ است.
در همین مدت ۹ ماه، کل پناهجویانی که در راه مهاجرت غیرقانونی جان باختند ۴۰۷۷ نفر است که پراکندگی آن در جهان در نقشهای که همراه با این گزارش منتشر شده، نشان داده شده است.
این سازمان همچنین میگویدکه از شروع هزاره جدید حدود ۴۰ هزار نفر جان خود را در راه رسیدن به کشور مورد علاقه خود برای مهاجرت از دست دادهاند. از این عده ۲۲۰۰۰ نفر در صدد رسیدن به اروپا بودند.
آی او ام راه اروپا را، خطرناکترین مسیر برای پناهجویان دانسته، و این درحالیست که بیشترین پناهجویان در این مسیر قدم بر میدارند.
گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت درست یک هفته پس از آن منتشر میشود که گزارش شد بیش از ۵۰۰ مسافر پناهجو در نزدیکی جزیره مالت غرق شدند.
دو بازمانده فلسطینی این کشتی گفتند که قاچاقجیان کشتی آنها را بعد از سرپیچی از دستوراتشان غرق کردند.
سرنشینان این قایق که از شهر ساحلی "دمیاط" مصر به سمت اروپا حرکت کرده بود، عمدتا سوری، فلسطینی، مصری و سودانی بودند و در بین آنها شماری زن و کودک وجود داشت که همه آنها غرق شدند و از آنها هیچ نام و نشانی وجود ندارد.
سازمان بینالمللی مهاجرت در گزارش خود به این نکته هم اشاره میکند که شمار اعلام شده در گزارش اخیر تنها بر مبنای آمار اعلام شده است، اما بسیاری از قربانیان مهاجرت که طعمه آبهای دریا و اقیانوس میشوند، برای همیشه ناشناس میمانند، چون در هیچ جا اطلاعاتی در باره آنها وجود ندارد.
اخیرا سرنوشت مسار، یک دختر یکونیم ساله سوریهای که بین تنها ده نفر بازمانده از این کشتی بود، باردیگر سرنوشت تلخ آوارگان سوری را یادآوری کرد، که برگرد جهان پراکنده شدهاند.
این کودک توانست سه روز روی آبهای دریا در دستان دختر دیگری که جلیقه شنا به تن داشت بدون غذا دوام آورد، تا نجات یافت.
پدر و مادر مسار که از جنگ در کشورشان گریخته و به امید آرامش و آسایش راهی اروپا شده بودند، پیش از غرق شدن، کودک خود را به تنها فردی در کشتی سپرده بودند که جلیقه شنا داشت.
سرنوشت مسار، پدر و مادر و دیگر همسفرانش از یک سو نشان از یاس و ناامیدی مردم در بخش بزرگی از جهان حکایت دارد و از سوی دیگر نشان ناتوانی دولتها و سازمانها در پیشگیری از این نوع مصیبتهای انسانی است.
مصیبتهایی که شاید در اثر مقایسه شرایط زندگی در کشورهای مختلف انسانها را بخاطر رسیدن به یک زندگی بهتر به کام مرگ میبرد.
شرایط بعد از پناهندگی
دشواریهای پناهجویانی که بعد از از سر گذراندن چنین ماجراهایی سرپناهی می یابند،پایان نمیگیرد.در روزهای گذشته رسانههای آلمان از ماجرای بدرفتاریهای بیسابقهای با پناهجویان ساکن در یکی اردوگاههای آن کشور پرده برداشتند که هر چند شاید از موارد معدود در نوع خود باشد ولی عمق یک فاجعه را نشان میدهد که هر پناهجویی میتواند با آن روبرو شود.
عکس و ویدیو صحنههایی دردناک از کتک خوردن تا حد شکنجه پناهجویان از ماموران حفاظت یک اردوگاه در آن کشور حکایت دارند که مجله اشپیگل آنرا با تصاویری که از بدرفتاری در زندان ابوغریب منتشر شده بود، مقایسه میکند.
مهاجرت پدیدهای قدیمی
مهاجرتهای اجباری و اختیاری، اگرچه از بدو پیدایش بشر وجود داشتهاند، ولی با صنعتی شدن جامعه بشری (مثلا مهاجرت به آمریکا و کانادا و نابودی بومیان آن سرزمینها) در دو قرن گذشته، با دو جنگ جهانی خانمانسوز در قرن بیستم و تغییرات سیاسی انقلابی یا نظامی در بسیاری از کشورها، مانند چین و شوروی باعث امواج مهاجرت شد که بعد از فروپاشی شوروی و بازشدن فضای اقتصادی چین تا امروز هم ادامه دارد.جنگهای اخیر در اوایل قرن ۲۱ام در افغانستان و عراق و سوریه و پیدایش گروههای شبهنظامی قدرتمند مانند القاعده، بوکو حرام و الشباب که آخرین آنها گروه موسوم به دولت اسلامی است با ایجاد رعب و وحشت، خشونتهای بیسابقه و کشتارهای دستهجمعی موجب پیدایش موج جدیدی از مهاجرت شدهاند که امواج آن بخصوص در اروپا بخوبی احساس میشود.
مهاجران فارسی زبان
سه کشور فارسی زبان ایران، افغانستان و تاجیکستان هم چندین دهه است که با موج مهاجرت روبرو هستند.در ماههای گذشته خبر کشتهشدن دو پناهجوی جوان ایرانی در استرالیا و دشواریهای مهاجرت به آن کشور، کشف یک جسد و شمار زیادی شهروند افغان در یک کامیون در بریتانیا، و همچنین بدرفتاریهای پلیس و مردم روسیه با مهاجران کاری تاجیک توجه را به سمت موج جدید مهاجرت فارسیزبانان که در این راه پرخطر قدم میگذارند، جلب کرده است.
اینها تنها نمونه های کوچکی از سرنوشت فارسیزبانان بیشماری است که از پیر و جوان طی دهههای گذشته عطای وطن را به لقایش بخشیده و با غم و خشم غربت دست و پنجه نرم میکنند.
ایران هم خود به عنوان کشوری که مهاجران افغان را در خود پذیرفته بارها توسط سازمانهای بینالمللی به نقض حقوق آنها متهم شده است.
هشدار سازمان جهانی مهاجرت
سازمان بینالمللی مهاجرت
حالا زمان آن رسیده که کاری بیشتر از شمردن قربانیان انجام داد. حالا زمان آن است که جهان تدابیری برای متوقف کردن این خشونت علیه مهاجران مستاصل بیاندیشد
گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت حاوی یک هشدار در مورد آینده مهاجرت است که مدتهاست به پدیدهای روزمره در جهان امروز تبدیل شده است، چنانکه مدیر کل آن مینویسد:
"تناقض در این است که زمانی که از هر هفت نفر، یک نفر در سراسر دنیا مهاجر است ما شاهد یک پاسخ فوقالعاده خشن به توسعه مهاجرت در جهان هستیم."
و ادامه میدهد :"پیام ما رک و واضح است. حالا زمان آن رسیده که کاری بیشتر از شمردن قربانیان انجام داد. حالا زمان آن است که جهان تدابیری برای متوقف کردن این خشونت علیه مهاجران مستاصل بیاندیشد".
آنچه تاریخ به ما میآموزد این است که مهاجرت افراد ثروتمند، به نسبت ثروتشان به هر جای جهان که بخواهند دیر یا زود امکانپذیر میشود، اما آنچه دشوار بوده و دشوار خواهد ماند، مهاجرت اقشار ناتوان و فقیر است که با تنگ شدن عرصه با وجود احساس خطر دست از جان شسته و برای یک آینده بهتر پا در کشتارگاهی بنام راه مهاجرت میگذارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر