در
ماه ژانویه ۲۰۱۴ سیزده گروه از فعالان سیاسی و مدنی هنگ کنگ و تایوان در
یک کنفرانس دو روزه شرکت کردند. این جلسه توجه چندانی به خود جلب نکرد ولی
این اولین باری بود که طرفداران دموکراسی، از جمله نمایندگان گروههای سیاسی
هنگ کنگ و تشکلهای دانشجویی دو طرف در یک شکل سازمان یافته با هم ملاقات و
همکاری می کردند.
با وجود نزدیکی جغرافیایی، در گذشته فعالان تایوان
و هنگ کنگ به ندرت با هم همکاری کرده اند. تایوان از سال ۱۹۹۶ از حق رای
جهانی برخوردار شد. یک سال بعد اداره امور هنگ کنگ که تا آن زمان در دست
دولت بریتانیا بود به حکومت چین بازپس داده شد. به نظر می رسید تایوان و
هنگ کنگ سرنوشت متفاوتی دارند.لای چونگ چیانگ وکیل و از فعالان مدنی با سابقه در تایپه می گوید: "دموکراسی در تایوان و هنگ کنگ با یک خطر واحد روبرو هستند که حکومت چین است."
اکنون دو طرف احساس می کنند که اهداف مشابهی دارند و همکاری آنها بدون تردید حکومت چین را نگران خواهد کرد. تایوان برای هنگ کنگ می تواند یک الگوی به اصطلاح خطرناک باشد و تجارب آن در مبارزه برای دموکراسی می تواند روی جنبش های موجود در هنگ کنگ تاثیر بگذارد.
دو ماه پس از ملاقات مشترک ماه ژانویه، دانشجویان تایوانی پارلمان را به مدت ۲۴ روز اشغال کرده و تا زمانی که دستگاه قانونگذاری تایوان متعهد نشد که تمام توافقات با دولت چین را به تایید افکار عمومی بگذارد، پارلمان را ترک نکردند.
لای چونگ چیانگ می گوید: "بعد از موفقیت این جنبش، مردم در هنگ کنگ نیز به این نتیجه رسیدند که آنها هم می توانند موفق شوند."
بسیاری از فعالان جنبش دانشجویی هنگ کنگ به تایوان آمدند تا از تجارب آنها از جمله نحوه انتشار و اشتراک اطلاعات و یا جمع آوری اعانه و تدارکات برای این اعتراضها درس بگیرند.
حمایت از یکدیگر
دولت چین که در سالهای اخیر برنامه جذب تایوان را در دستور کار قرار داده است قاعدتا وقوع چنین اعتراضاتی را باید پیش بینی می کرد. چین معتقد است که بخشهایی مثل تایوان و هنگ کنگ در زمانی که دولت مرکزی آن کشور ضعیف بوده به شکل ناعادلانه ای تجزیه شده و قصد دارد همه آنها را به سرزمین اصلی چین بازگرداند.
حکومت چین امیدوار بود که دادن امتیازهای اقتصادی به هنگ کنگ پس از الحاق مجدد آن ناحیه به قلمرو چین در سال ۱۹۹۷، تایوان و مردم آن را نیز در مورد بازگشت آن به دامن چین قانع کند. اما به نظر می رسد که موضوع اصلی برای تصمیم گیری تایوان و مردمش در مورد آینده رابطه آن با حکومت چین، دموکراسی است.
بیانیه اخیر رییس جمهور چین که در آن تاکید کرد که تایوان هم باید مثل نمونه هنگ کنگ همان فرمول "یک کشور ولی دو سیستم " را بپذیرد، نشان می دهد که او از مهمترین موضوع برای مردم تایوان که حق حاکمیت مستقل است درک درستی ندارد.
رییس جمهور تایوان این پیشنهاد چین را رد کرده و گفت :"ما درخواست هنگ کنگ برای استقلال کامل را درک کرده و از آن حمایت می کنیم. او افزود که دادن حق انتخاب رهبران خود به مردم هنگ کنگ بهترین توافق و حالت "برد برد" برای چین و هنگ کنگ است.
آرتور دینگ شو فان یکی از پژوهشگران روابط بین الملل در دانشگاه ملی تایوان معتقد است که حکومت چین اکنون باید با دو موضوعی که با یکدیگر مرتبط هستند به طور جداگانه برخورد کند. او می افزاید:"حکومت چین باید راهی برای قانع کردن تایوان پیدا کند که از مبارزات در هنگ کنگ حمایت نکند."
در عین حال حکومت چین با تنظیم یک فهرست سیاه از مشخصات فعالان تایوانی سعی خواهد کرد از سفر آنها به هنگ کنگ جلوگیری کند. تاکنون از ورود دو تن از رهبران جنبش دانشجویی تایوان به خاک هنگ کنگ جلوگیری شده است.
اما گذشته از فعالان و رهبران جنبش دانشجویی اکنون بخش بیشتری از مردم تایوان با حوادث هنگ کنگ احساس همبستگی می کنند.
خانم چنگ می گوید:"فعالان و مردم هنگ کنگ از مبارزات ما در ماههای مارس و آوریل حمایت کردند و حالا نوبت ماست که به آنها کمک کنیم. حمایت و کمک متقابل به نفع هر دو طرف خواهد بود."
bbc
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر