ژیلا
کرم زاده مکوندی، مجید توکلی، پروین ذبیحی، رضا شهابی، رسول بداغی و نسیم
سلطان‌بیگی، شش برنده دوره اول جایزه رها بودند. در دوره قبل این جایزه،
یک جایزه ویژه هم برای تجلیل از فعالیت‌های ضد جنگ به زنده یاد فرامرز
محمدی اهدا شد.
برندگان دور دوم جایزه رها
- کیوان صمیمی
کیوان
صمیمی، مدیرمسئول ماهنامه توقیف‌شده نامه، عضو شورای ملی صلح، کمیته
پیگیری بازداشت‌های خودسرانه، کمیته حمایت از حقوق شهروندی و نیز کمیته
دفاع از حق تحصیل است. صمیمی ۲۳ خرداد سال ۸۸ توسط وزارت اطلاعات و در منزل
شخصی‌اش بازداشت شد.
اتهامات
اصلی او تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی برای برهم زدن امنیت ملی عنوان
شده است. او آذرماه سال ۸۹ به همراه تعدادی دیگری از زندانیان سیاسی زندان
اوین به زندان رجایی شهرکرج منتقل شد. صمیمی بارها به دلیل وضعیت نامناسب
زندان دست به اعتصاب غذا زده است.
سال
گذشته کمپین بین‌المللی حقوق‌بشر در ایران گزارش داد که این زندانی
دچارگرفتگی رگ قلب، آرتروز کمر، گردن و زانو است و به تشخیص پزشکان معالج
نیاز به درمان طولانی مدت و مرخصی دارد. او حدود ۴ ماه را در سلول‌های
انفرادی سپری کرده و در کل دوران زندان فقط ۲ بار موفق به گرفتن مرخصی شده
است.
- فاران حسامی
«فاران
حسامی»، شهروند بهایی، روان‌شناس و استاد دانشگاه مجازی بهاییان است که به
چهار سال حبس تعزیری محکوم شده و اکنون دوران محکومیت خود را در بند زنان
زندان اوین می‌گذراند. وی در مقطع کارشناسی ارشد در رشته روان‌شناسی در
دانشگاه کارلتون کانادا تحصیل کرده است.
همسر
او، کامران رحیمیان نیز فارغ‌التحصیل دانشگاه کارلتون است و به اتهام
همکاری با دانشگاه آن‌لاین بهاییان در زندان رجایی‌شهر به سر می‌برد.
فاران
حسامی و همسرش در تابستان ۱۳۹۰ به شعبه پنج دادسرای اوین احضار و همان‌جا
بازداشت شدند. فاران حسامی به بند زنان زندان اوین منتقل و اتهام «عضویت در
جامعه بهایی» و «اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت ملی» به او تفهیم
شد. قاضی ابوالقاسم صلواتی، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، این شهروند بهایی
را به چهار سال حبس تعزیری محکوم کرد که این رأی در تابستان ۱۳۹۱ در شعبه
۵۴ دادگاه تجدیدنظر تأیید شد.
فاران،
۲۵ تیرماه همان سال درحالی‌که هنوز نتیجه دادگاه تجدیدنظر به او ابلاغ
نشده بود، هنگام مراجعه به دادسرای اوین به منظور پیگیری پرونده همسرش،
برای گذراندن دوران چهار ساله محکومیت خود بازداشت شد.
- حکیمه شکری
حکیمه
شکری از حامیان مادران عزادار یا همان مادران پارک لاله بود. او به اتهام
اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام از طریق همکاری با گروه مادران
پارک لاله، درارتباط با رویدادهای پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری
در سال ۱۳۸۸، به سه سال حبس تعزیری محکوم شد و اکنون دوران محکومیت خود را
در بند زنان زندان قرچک ورامین می‌گذراند.
حکیمه
شکری چهاردهم آذر۱۳۸۹ برای شرکت در مراسم بزرگداشت امیرارشد تاجمیر، یکی
از کشته‌شدگان حوادث بعد از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری به بهشت
زهرای تهران رفته بود که همراه با گروهی از حاضران در این مراسم بازداشت
شد.
خانواده‌اش
در روزهای نخستین بازداشت از وضعیت او بی‌خبر بودند و در جریان مراجعه به
نهادهای قضایی و امنیتی، از دادستانی شهرری پاسخ گرفتند که حکیمه با
بازجویانش همکاری نمی‌کند، بنابراین نمی‌تواند با خانواده خود تماس بگیرد.
همچنین حسینی، بازپرس دوم دادسرای عمومی و انقلاب شهرری به خانواده او
اعلام کرد که او به جاسوسی و اقدام علیه امنیت ملی متهم شده است.
او
در دادگاه بدوی به سه سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در شعبه ۲۸ دادگاه
انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه تأیید شد و حکیمه شکری، اولین روز آبان
سال ۱۳۹۱ برای اجرای حکم به زندان اوین رفت.
یک
هفته پس از ورود به بند زنان زندان، نیروهای گارد یگان حفاظت زندان اوین
به بند نسوان یورش بردند و به بازرسی بند و وسایل شخصی زندانیان پرداختند.
پس از آن، حکیمه شکری همراه با هشت زندانی دیگر دراعتراض به هتک حرمت و
آزار زندانیان اعتصاب غذا کرد. آن‌ها با انتشار بیانیه‌ای بازرسی بدنی
توهین‌آمیز و وارد شدن به حریم خصوصی افراد و سلب امنیت و آرامش زندانیان
سیاسی بند زنان را از مصادیق هتک حرمت و آزار زندانیان اعلام کردند. این
اعتصاب غذا، ۱۷ آبان ماه و به دنبال وعده مسئولان زندان برای پیگیری موضوع و
برخورد با خاطیان، پایان یافت.
این
زندانی سیاسی تاکنون تنها یک بار از حق مرخصی استفاده کرده است. او درحالی
که هفت ماه به پایان حکم‌اش باقی مانده بود، روز۲۴ آذر ۱۳۹۳ به شکلی
غیرمنتظره از زندان اوین به زندان قرچک ورامین تبعید شد. حکیمه شکری اکنون
به دلیل رعایت نشدن بهداشت در زندان قرچک از ناراحتی چشم به شدت رنج
می‌برد. او در حال سپری کردن باقی‌مانده حکم خود در زندان قرچک ورامین است.
- برادران کردپور
خسرو
و مسعود کردپور به ترتیب سردبیر و خبرنگار خبرگزاری مکریان هستند که به
پوشش وضعیت فعالان مدنی، زندانیان سیاسی و نقض حقوق بشر به‌ویژه در مناطق و
شهرهای کردنشین ایران می‌پرداختند.
خسرو
کردپور، روزنامه‌نگار و مدیر آژانس خبری موکریان، بیش از دو دهه است که به
فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری مشغول است. او همچنین اوایل دهه هشتاد نیز
توسط دادگاه انقلاب مهاباد محکوم شد و دو سال و نیم را در زندان سپری کرد.
مسعود،
برادر خسرو هم روزنامه‌نگار و فعال مدنی است که پس از ۲۲ سال تدریس در
دبیرستان‌های بوکان در سال ۸۷ به یک سال زندان و نهایتاً اخراج از شغل
معلمی محکوم شد. این دو برادر در تاریخ ۱۷ اسفند و ۱۹ اسفند ۱۳۹۱ در شهر
کُردنشین مهاباد در غرب ایران دستگیر شدند.
در
تیرماه ۱۳۹۲، خسرو کردپور و مسعود کردپور به «اجتماع و تبانی برای ارتکاب
جرم علیه امنیت کشور»، «توهین به رهبری» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام و نشر
اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» متهم شدند.
این
دو در سه جلسه در ماه‌های مرداد، شهریور و مهر ۱۳۹۲ در شعبه یک دادگاه مهاباد محاکمه شدند. این دادگاه در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۹۲، خسرو
کردپور را به اتهام «اجتماع و تبانی» به تحمل پنج سال حبس تعزیری در تبعید
(در زندان تبریز) و به دلیل «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس و دو
سال اقامت اجباری در شهرستان کرمان و مسعود کردپور را به اتهام «اجتماع و
تبانی» به سه سال زندان و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به شش ماه حبس دیگر
محکوم کرد.
گروه
تحقیق درباره حبس‌های خودسرانه سازمان ملل درباره برادران کردپور گفته
است: «محرومیت خسرو کردپور و مسعود کردپور از آزادی، با ماده‌های ۹، ۱۰ و
۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده‌های ۹، ۱۴ و ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق
مدنی و سیاسی مغایر است.»
در حال حاضر هر دو برادر در زندان مهاباد در حبس به سر می‌برند.
بنا
بر اعلام دست‌اندرکاران پروژه همه حقوق‌بشر برای همه در ایران، نهاد
غیر‌دولتی سودویند قرار است در حاشیه بیست و هشتمین نشست سالانه شورای
حقوق‌بشر، در مراسمی رسمی در تاریخ هفدهم ماه مارس/بیست و ششم اسفند‌ماه از
برندگان این دور از جایزه حقوق‌بشر رها قدردانی کند.
خلاصه خبراز رادیو فرهنگ
رادیو زمانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر