ایرنا : با وجودی که هنوز تب و تاب و جنب و جوش خریدهای شب عید در بین مردم مرکزنشین شهر بالا نگرفته به طوری که نمی توان با گذری ساده و کوتاه در پیاده روها و خیابان های سطح شهر، بساطی ها و دستفروش های اقلام سفره شب عید را مشاهده کرد.
امان از چینی ها و لرزه های چند ریشتری برای خریداران
اما کافی است از میدان خمینی به سمت بازار حرکت کنید تا شاهد شور و هیجان و جنب و جوش مردم و فروشندگان در این روزهای باقی مانده تا آغاز سال جدید باشید.
کسانی که اسفند سال 1387 را به یاد دارند می دانند که آن زمان مساله ای به نام طرح هدفمندی یارانه مطرح نبود اما از اسفند سال 1388 و با آغاز اجرایی شدن این طرح از ابتدای زمستان همان سال (1388) تا امروز تغییرات فراوانی در نوع نگرش مردم به مساله خرید صورت گرفته به طوری که می توان در نحوه خرید مردم هم برنامه ریزی و دقت را مشاهده کرد اما با این وجود باز نمی توان با تنگ نظرترین دید ممکن، از کم شدن هیجان خرید و خریدار شب عید سخن گفت.
این بار پاشنه کفش های مان را بالا می کشیم و به راسته آجیل فروش های بازار می رویم تا روایت کننده یک روز کاری در بین آنها و خریدارانشان باشیم که کم کم در حال فراموش کردن آجیل های ایرانی و دل بستن به آجیل های چینی هستند.
** مواظب باشید شوکه نشوید!
در بدو ورود به راسته آجیل و خشکبار فروشی های بازار اگر با خود قرار گذاشته باشید که با دیدن قیمت بالای این اقلام شوکه نشوید و افزایش قیمت ها را به پای قانون نانوشته گرانی های شب عید بنویسید و با خود عهد کنید که کاملاً با تناسب و به میزان مصرف، یک خرید حساب شده انجام دهید اما باز هم وقتی قیمت محصولات را با قیمت شب یلدا مقایسه کنید مطمئنا شوکه خواهید شد!
چرا که قیمت ها نه تنها با آن زمان تغییری نداشته که حتی در برخی از موارد با کاهش نیز مواجه بوده اند!!! همین که تصمیم می گیرید با خیال راحت تر و فراغ بال خرید کنید کافی است چند مغازه و دکان را بازدید کنید تا دوباره شوکه شوید و چهار ستون بدنتان بلرزد البته این بار با چند ریشتر بیشتر!
تقریبا همه خریداران از فروشندگان دلیل اختلاف چند هزار تومانی بین مغز برخی آجیل ها مانند بادام، فندق و پسته را که از نظر ظاهری هیچ تفاوتی با نمونه مشابه خود در ظرف کناری ندارند را می پرسند و جواب همه آنها یک جمله است: آنها که ارزان تر هستند، خارجی هستند و آن گران ترها، ایرانی!
به نظر می رسد نیازی به توضیح ندارد که منظور از واژه خارجی همان کلمه آشنای چند سال اخیر محصولات حاضر در بازارهای کشور یا همان واژه چینی است!
با این حساب پرواضح است که در این بازار با وجود مشکلات اقتصادی موجود که با اکثریت قشرهای مردم به نوعی دست به گریبان است، سیل درخواست ها به سمت آجیل های چینی است تا محصولات خوش خوراک تر و خوشمزه تر وطنی!
** خارجی ها یا همان چینی های معروف
اینکه مغز بادام وطنی 28 هزار تومان باشد و مغز بادام خارجی [شما بخوانید چینی] 13 هزار تومان، مغز فندق وطنی 24 هزار تومان و خارجی آن 11 هزار تومان و پسته فندقی (نام پسته های چینی در بازار است، به دلیل کوچک و گرد بودن آنها نام این محصول به پسته فندقی معروف شده است)در مقایسه با پسته اکبری درجه یک که کیلویی 58 هزار تومان است تنها 22 هزار تومان به مشتری فروخته می شود، یک چرای بزرگ را در ذهن هر خریدار و حتی رهگذر آن راسته بازار ایجاد می کند.
حاج آقا بیاضیان که بیش از 50 سال سابقه حضور در حجره آجیل فروشی را دارد و این حرفه و مغازه را از پدرش به ارث برده در این ارتباط می گوید: زمانی بود که تمام دنیا برای آجیل ایران سر و دست می شکستند و پسته ایران بهترین محصول برای پذیرایی در تمام جهان بود اما به دلایل گوناگون که مهمترین آنها معاملات سنتی ما در بازار است، به بهانه های مختلف که محصولات ایرانی بهداشتی نیست، آفت زده است و ... واردات پسته را از کشور ما کاهش دادند و با رشد و پرورش گونه درختان پسته ایران در سایر کشورها به محصولی شبیه پسته ایران دست یافتند و آن را با نام پسته ایرانی در بازارها فروختند.
وی ادامه می دهد: اما پسته ایرانی باید در خاک ایران به عمل بیاید تا آن طعم و عطر به یاد ماندنی خود را داشته باشد و به همین دلیل دیگر پسته فروخته شده در بازارهای جهانی به نام پسته ایرانی آن کیفیت همیشگی را نداشت و تا مسئولان پیگیر کدهای سازمان بهداشت جهانی برای صادرات مجدد خشکبار ایران شدند دیگر کار از کار گذشته بود و خارجی ها نمی توانستند به محصول واقعی ایرانی دوباره اعتماد کنند و اینچنین بود که ما سهم بزرگی از بازار را از دست دادیم.
این فروشنده صنف خشکبار که سابقه نیم قرنی را با خود یدک می کشد، می افزاید: اما داستان به همین جا ختم نشد، حجم محصولات به بازار داخلی سرازیر و با نصف قیمت فروخته شد و واسطه ها و باغداران که ضرر بالایی را متحمل شدند، سطح تولیدات خود را به شدت پایین آوردند و به سوی سایر محصولات کویری برای کشت و زرع اقدام کردند. در کمتر از چند سال واسطه ها، محتکرها و عده ای سودجو به انبار کردن محصولات خشکبار اقدام کردند و تا جایی که می توانستند قیمت محصولات وطنی را بالا بردند و با واردات محصولات چینی به نام محصولات خارجی (لبخند تلخی می زند و سری تکان می دهد) کمر قیمت ها را شکستند و خیلی از باغدارها و کشاورزان را با این عمل بیکار کردند.
وی در پاسخ به این پرسش که با وجود نارضایتی از این موضوع چرا خودش به فروش آجیل و خشکبار چینی در مغازه اش اقدام می کند، می گوید: وقتی مشتری محصولات وطنی را کمتر می خرد و وارد مغازه می شود و از من بادام و فندق چینی طلب می کند، چه کاری از دست من برمی آید. من هم باید در این بازار فشرده زندگی کنم و خرج خانواده ام را دربیاورم!
[تاريخ مطلب: يازدهم اسفند ۱۳۹۳ برابر با دوم مارس ۲۰۱۵]پیک ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر