8:40:26 PM 1393/4/3
تجمع زنان در مقابل ورزشگاه آزادی
|
آخوند
حسن روحانی در راستای خوراندن جام زهر اجتماعی و فرهنگی به حلقوم ”مقام
عظمای ولایت“ ، به مناسبتهای مختلف با شعر و شعارهایی که اساساً به یک
آخوند معتقد به ”امامت!“ خمینی دجال و معقتد به ”اصل مترقی ولایت فقیه“ !
نیامده، پز ”اعتدالی“ و ”اصلاح گرایانه“ می گیرد و اندرباب آزادی پوشش
زنان، آزادی رفتار و... سخن سرایی می کند.
اما پزهای به اصطلاح ”اعتدالی“ و ”اصلاح گرایانه“ این شیخ شیاد نه تنها مردم و به ویژه زنان را نمی فریبد، بلکه هنوز مرکب حرفهای او اندر باب ”اعتدال“ ، ”آزادی رفتار“ زنان و این که با زور نمی شود مردم را به بهشت برد و... خشک نشده است، با موضع گیریهای باند رقیب مواجه می شود و جنگ باندها را نیز افزایش می دهد.
به دلیل این که حرفهای آخوند روحانی پشتوانه عملی ندارد، حرفهای او درحد شعر و شعار باقی می ماند و پس از مدت کوتاهی حباب پزها و شعارهای میان تهی او می ترکد.
نمونه ترکیدن حباب شعارهای توخالی او در زمینه به اصطلاح مسائل فرهنگی، زمانی بود که گفت ”با زور نمی توان مردم را به بهشت برد“ ، این پز به اصلاح ”اعتدالی“ آخوند روحانی با یک پاتک گسترده از طرف آخوندهای دانه درشت مواجه شد و آن بحث حوزوی معروف ”بهشت وجهنم“ درگرفت.
یک نمونه دیگر از این ژستهای توخالی آخوند حسن روحانی، بررسی حضور زنان در ورزشگاهها در دولت او است. در این رابطه شهیندخت مولاوردی معاون آخوند روحانی در امور زنان 27خرداد در گفتگو با خبرگزاری حکومتی مهر، در دفاع از حضور زنان در ورزشگاهها و سالن مسابقات والیبال گفت: ”رئیس جمهور در این باره از من توضیح بیشتری خواست و مقرر شد تا بنده و وزیر ورزش و جوانان رایزنیهایی در این باره انجام دهیم“.
معاون آخوند روحانی در امور زنان در ادامه گفتگویش توضیح داده است که او به روحانی گفته است این زیبنده دولت نیست که ممنوعیتها و محدودیتها در مورد حضور زنان در ورزشگاهها به نام این دولت گره بخورد!
مولاوردی در صفحه شخصی اش در فیس بوک متنی را به این شرح منتشرکرده بود: ”در هیأت دولت به ممنوعیت ورود زنان به سالن مسابقات والیبال اشاره کردم و مراتب اعتراض و ناامیدی نسل جوان را از این موضوع اعلام کردم، به ویژه آن که تماشای این مسابقات ظاهراً در دوره های قبلی برای دختران و زنان محدودیتی نداشته است و ایجاد محدودیت در دوره دولت تدبیر و امید مایه تعجب شده است“.
کمال الدین پیرموذن، یکی از نمابندگان مجلس رژیم و وابسته به باند رفسنجانی- روحانی نیز، خواستار اجازه به زنان برای حضور در ورزشگاههای ایران برای تشویق تیم والیبال در مسابقه با تیم ملی برزیل شده بود.
ژست توخالی معاون امور زنان آخوند روحانی نه تنها با واکنش منفی ایادی وابسته به باند خامنه ای در مجلس رژیم روبه رو شد، بلکه روزنامه جمهوری وابسته به رفسنجانی نیز که از رسانه های پروپا قرص حامی دولت روحانی است، نسبت به اظهارات مولاوردی واکنش منفی داد.
برخی از زنان نماینده مجلس رژیم نیز از ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها دفاع کردند و آن را امری عادی دانستند.
فاطمه آلیا نماینده مجلس رژیم از باند خامنه ای گفته است وظیفه و کار زن بچه دار شدن، تربیت فرزند و شوهرداری است، نماینده زن دیگری از باند خامنه ای به نام سکینه عمرانی گفته است لزومی ندارد زنان به ورزشگاه بروند اگر مشتاق دیدن مسابقه هستند در خانه از تلویزیون استفاده کنند.
روزنامه جمهوری به مشاور امور زنان آخوند حسن روحانی اشکال ”شرعی“ گرفته بود که چرا در نظام آخوندی ناپرهیزی کرده و صحبت از حضور زنان در استادیومهای ورزشی کرده است.
از نظر این روزنامه وابسته به رفسنجانی: ”موضوع حضور زنان در استادیومها از امور حاشیه ایست و پرداختن به آن هیچ مشکلی را از زندگی مردم برطرف نمی کند و از آنجا که جامعه ما (رژیم آخوندی) یک جامعه مذهبی و سنتی است، قطعاً زمینه های واکنش به صدور مجوز ورود زنان به استادیومهای ورزشی فراوان است و کسانی نیز وجود دارند که از این موقعیت به نفع اهداف جناحی خود بهره برداری نمایند و دولت را دچار مشکلاتی کنند که قابل اجتناب است“.
برای حل و فصل جنگ و جدال باندها بر سر حضور زنان در وزرشگاهها، بحث حضور زنان در بازیهای والیبال در تهران از شورای تأمین استان به شورای امنیت کشور ارجاع داده شد که نتیجه آن جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه شد.
نتیجه عملی ژست توخالی دفاع از حضور زنان در ورزشگاهها، این شد که نیروی سرکوبگر انتظامی رژیم در دو مسابقه از ورود زنان به ورزشگاه جلوگیری کرد و در یکی از این مسابقات چند زن و مرد معترض را نیز دستگیرکرد.
نیروی انتظامی رژیم روز23خرداد به هنگام بازی تیمهای والیبال ایران و برزیل با وجود حضور زنان برزیلی در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی، از ورود زنان ایرانی که پشت در استادیوم آزادی تجمع کرده بودند ممانعت به عمل آورد.
روز جمعه 30خرداد 93 مسابقه تیم والیبال ایران با تیم ملی ایتالیا برگزار شد. تعدادی از زنان علاقمند که برای دیدن بازی به ورزشگاه آزادی آمده بودند اجازه ورود به ورزشگاه را نیافتند.
تمام راههای منتهی به ورزشگاه مملو از نیروهای ضدشورش و اتومبیل های پلیس ضد مردمی بود، تعداد زیادی از پلیس ها نیز موتوار سوار بودند و مدام در راههای منتهی به استادیوم در حرکت بودن و مانع تجمع زنان می شدند.
زنان در مقابل مأموران رژیم مقاومت کرده و خواستار ورود به ورزشگاه شدند و مردانی که همراه این بانوان بودند وقتی با زورگویی مأموران سرکوبگر نیروی انتظامی مواجه شدند با مأموران درگیر شدند و توسط مأموران مورد ضرب و شتم و توهین قرار گرفتند و چند نفرشان بازداشت شدند.
مأموران نیروی انتظامی رژیم همچنین تعدادی از زنان را نیز سوار ماشینهای ون پلیس کردند و بردند در جریان درگیری زنان با نیروی انتظامی رژیم بیش از پانزده نفر بازداشت شدند.
ملاحظه می شود که پزهای ”اعتدالی واصلاح گرایانه“ آخوند روحانی و معاون او در امور زنان، نه تنها نتوانست به ورود زنان به ورزشگاه آن هم برای تماشای مسابقه که در بسیاری از کشورها امری معمولی است منجر شود، بلکه نتیجه آن افزایش جنگ و جدال باندی در درون رژیم، جلوگیری ازحضور زنان در ورزشگاه، و بازداشت تعدادی از زنان و مردانی بود که به رفتار سرکوبگرانه مأموران انتظامی رژیم اعتراض داشتند.
ممنوعیت حضور زن ایرانی در ورزشگاه در حالی است که به زنان دیپلوماتهای برزیلی اجازه حضور در ورزشگاه داده می شود، اما حضور زن ایرانی در ورزشگاه برای نظام آخوندی تابو است و این تابو را پز توخالی ”اعتدالی“ آخوند روحانی و معاون او در امور زنان نمی تواند بشکند.
اما پزهای به اصطلاح ”اعتدالی“ و ”اصلاح گرایانه“ این شیخ شیاد نه تنها مردم و به ویژه زنان را نمی فریبد، بلکه هنوز مرکب حرفهای او اندر باب ”اعتدال“ ، ”آزادی رفتار“ زنان و این که با زور نمی شود مردم را به بهشت برد و... خشک نشده است، با موضع گیریهای باند رقیب مواجه می شود و جنگ باندها را نیز افزایش می دهد.
به دلیل این که حرفهای آخوند روحانی پشتوانه عملی ندارد، حرفهای او درحد شعر و شعار باقی می ماند و پس از مدت کوتاهی حباب پزها و شعارهای میان تهی او می ترکد.
نمونه ترکیدن حباب شعارهای توخالی او در زمینه به اصطلاح مسائل فرهنگی، زمانی بود که گفت ”با زور نمی توان مردم را به بهشت برد“ ، این پز به اصلاح ”اعتدالی“ آخوند روحانی با یک پاتک گسترده از طرف آخوندهای دانه درشت مواجه شد و آن بحث حوزوی معروف ”بهشت وجهنم“ درگرفت.
یک نمونه دیگر از این ژستهای توخالی آخوند حسن روحانی، بررسی حضور زنان در ورزشگاهها در دولت او است. در این رابطه شهیندخت مولاوردی معاون آخوند روحانی در امور زنان 27خرداد در گفتگو با خبرگزاری حکومتی مهر، در دفاع از حضور زنان در ورزشگاهها و سالن مسابقات والیبال گفت: ”رئیس جمهور در این باره از من توضیح بیشتری خواست و مقرر شد تا بنده و وزیر ورزش و جوانان رایزنیهایی در این باره انجام دهیم“.
معاون آخوند روحانی در امور زنان در ادامه گفتگویش توضیح داده است که او به روحانی گفته است این زیبنده دولت نیست که ممنوعیتها و محدودیتها در مورد حضور زنان در ورزشگاهها به نام این دولت گره بخورد!
مولاوردی در صفحه شخصی اش در فیس بوک متنی را به این شرح منتشرکرده بود: ”در هیأت دولت به ممنوعیت ورود زنان به سالن مسابقات والیبال اشاره کردم و مراتب اعتراض و ناامیدی نسل جوان را از این موضوع اعلام کردم، به ویژه آن که تماشای این مسابقات ظاهراً در دوره های قبلی برای دختران و زنان محدودیتی نداشته است و ایجاد محدودیت در دوره دولت تدبیر و امید مایه تعجب شده است“.
کمال الدین پیرموذن، یکی از نمابندگان مجلس رژیم و وابسته به باند رفسنجانی- روحانی نیز، خواستار اجازه به زنان برای حضور در ورزشگاههای ایران برای تشویق تیم والیبال در مسابقه با تیم ملی برزیل شده بود.
ژست توخالی معاون امور زنان آخوند روحانی نه تنها با واکنش منفی ایادی وابسته به باند خامنه ای در مجلس رژیم روبه رو شد، بلکه روزنامه جمهوری وابسته به رفسنجانی نیز که از رسانه های پروپا قرص حامی دولت روحانی است، نسبت به اظهارات مولاوردی واکنش منفی داد.
برخی از زنان نماینده مجلس رژیم نیز از ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاهها دفاع کردند و آن را امری عادی دانستند.
فاطمه آلیا نماینده مجلس رژیم از باند خامنه ای گفته است وظیفه و کار زن بچه دار شدن، تربیت فرزند و شوهرداری است، نماینده زن دیگری از باند خامنه ای به نام سکینه عمرانی گفته است لزومی ندارد زنان به ورزشگاه بروند اگر مشتاق دیدن مسابقه هستند در خانه از تلویزیون استفاده کنند.
روزنامه جمهوری به مشاور امور زنان آخوند حسن روحانی اشکال ”شرعی“ گرفته بود که چرا در نظام آخوندی ناپرهیزی کرده و صحبت از حضور زنان در استادیومهای ورزشی کرده است.
از نظر این روزنامه وابسته به رفسنجانی: ”موضوع حضور زنان در استادیومها از امور حاشیه ایست و پرداختن به آن هیچ مشکلی را از زندگی مردم برطرف نمی کند و از آنجا که جامعه ما (رژیم آخوندی) یک جامعه مذهبی و سنتی است، قطعاً زمینه های واکنش به صدور مجوز ورود زنان به استادیومهای ورزشی فراوان است و کسانی نیز وجود دارند که از این موقعیت به نفع اهداف جناحی خود بهره برداری نمایند و دولت را دچار مشکلاتی کنند که قابل اجتناب است“.
برای حل و فصل جنگ و جدال باندها بر سر حضور زنان در وزرشگاهها، بحث حضور زنان در بازیهای والیبال در تهران از شورای تأمین استان به شورای امنیت کشور ارجاع داده شد که نتیجه آن جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه شد.
نتیجه عملی ژست توخالی دفاع از حضور زنان در ورزشگاهها، این شد که نیروی سرکوبگر انتظامی رژیم در دو مسابقه از ورود زنان به ورزشگاه جلوگیری کرد و در یکی از این مسابقات چند زن و مرد معترض را نیز دستگیرکرد.
نیروی انتظامی رژیم روز23خرداد به هنگام بازی تیمهای والیبال ایران و برزیل با وجود حضور زنان برزیلی در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی، از ورود زنان ایرانی که پشت در استادیوم آزادی تجمع کرده بودند ممانعت به عمل آورد.
روز جمعه 30خرداد 93 مسابقه تیم والیبال ایران با تیم ملی ایتالیا برگزار شد. تعدادی از زنان علاقمند که برای دیدن بازی به ورزشگاه آزادی آمده بودند اجازه ورود به ورزشگاه را نیافتند.
تمام راههای منتهی به ورزشگاه مملو از نیروهای ضدشورش و اتومبیل های پلیس ضد مردمی بود، تعداد زیادی از پلیس ها نیز موتوار سوار بودند و مدام در راههای منتهی به استادیوم در حرکت بودن و مانع تجمع زنان می شدند.
زنان در مقابل مأموران رژیم مقاومت کرده و خواستار ورود به ورزشگاه شدند و مردانی که همراه این بانوان بودند وقتی با زورگویی مأموران سرکوبگر نیروی انتظامی مواجه شدند با مأموران درگیر شدند و توسط مأموران مورد ضرب و شتم و توهین قرار گرفتند و چند نفرشان بازداشت شدند.
مأموران نیروی انتظامی رژیم همچنین تعدادی از زنان را نیز سوار ماشینهای ون پلیس کردند و بردند در جریان درگیری زنان با نیروی انتظامی رژیم بیش از پانزده نفر بازداشت شدند.
ملاحظه می شود که پزهای ”اعتدالی واصلاح گرایانه“ آخوند روحانی و معاون او در امور زنان، نه تنها نتوانست به ورود زنان به ورزشگاه آن هم برای تماشای مسابقه که در بسیاری از کشورها امری معمولی است منجر شود، بلکه نتیجه آن افزایش جنگ و جدال باندی در درون رژیم، جلوگیری ازحضور زنان در ورزشگاه، و بازداشت تعدادی از زنان و مردانی بود که به رفتار سرکوبگرانه مأموران انتظامی رژیم اعتراض داشتند.
ممنوعیت حضور زن ایرانی در ورزشگاه در حالی است که به زنان دیپلوماتهای برزیلی اجازه حضور در ورزشگاه داده می شود، اما حضور زن ایرانی در ورزشگاه برای نظام آخوندی تابو است و این تابو را پز توخالی ”اعتدالی“ آخوند روحانی و معاون او در امور زنان نمی تواند بشکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر