چهارشنبه, 22 مرداد 1393 04:34
معلمی مقاومت کرد... . حاکم را خوش نیامد... ..
شیپورها نواخته شد... . محاکمه ای برای معلم در بند آغاز... .
حکمی صادر شد! اعــــــــــدام
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی که به دلیل عقاید سیاسی و فعالیتهای مسالمت آمیزش در رابطه با آزادی بیان زندانی شده، به مرگ محکوم شد.
بار دیگر دست بیرحم جنایت پیشگان حکم اعدام معلمی را صادر کرد، که حتی در سیاهچالهای دیکتاتور ایستادگی و امید را آموزش می داد.
بارها شاگردانش که درسهایش را به خوبی فراگرفته بودند، دهانهایشان با مذاب گلوله پرشد.
بارها به چشم خویش دید که چطور فرزندانش را به مسلخ می برند و قامتشان را به خاک می سپارند.
بارها و بارها شاگردانش سینه هایشان را سپر گلوله هایی کردند.
اما او لختی درنگ نکرد...
آخر او معلم است. باید بسوزد تا به دیگران درس دهــــد.
و در مقابل همه ی این جنایتها که می دید، باز هم باید مقاومت می کرد و به جای همه آنهایی که درسش را آموخته بودند، بر تخت شکنجه می خوابید!
اما امروز، بار دیگر او درسی فراموشی ناپذیر به ما داد. او که برای رسیدن آزادی در ایران زمین گفت: «ایرانیان پراکنده در سراسر گیتی! برای رهایی از یوغ ستمکاران، ضرورت دارد هر چه فشرده تر در کنار هم قرار گیریم و در برابر حاملان جهل و عاملان ستم، جانانه بایستیم».
روزیکه تصمیم گرفت، خودش پیشاپیش مرگ درس دیگری را به ما بدهد، در زندان بر مرگ لبخند زد و تمام قدرت حاکم را به چالش طلبید.
امروز ما نیز در محکومیت این حکم جنایتکارانه، از تمامی ارگانهای بین المللی می خواهیم که تمام توان خود را برای لغو مجازات اعدام معلم آزاده ارژنگ داوودی به کار بگیرند.
اعدامهای فزاینده در ایران گواه این حقیقت است که هیچ مذاکره و معامله یی با این رژيم نباید و نمی تواند حقوق بشر و حقوق بنیادین مردم ایران را تحت الشعاع قرار دهد.
اتخاذ تدابیر مؤثر بین المللی برای توقف اعدامها و بایکوت کامل این رژيم نامشروع که هیچ حرمتی برای کرامت انسانی مردم ایران و برای التزامات و قانون بین المللی قائل نیست، بیش از هر زمان دیگر ضرورت دارد.
تمامی ی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
شیپورها نواخته شد... . محاکمه ای برای معلم در بند آغاز... .
حکمی صادر شد! اعــــــــــدام
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی که به دلیل عقاید سیاسی و فعالیتهای مسالمت آمیزش در رابطه با آزادی بیان زندانی شده، به مرگ محکوم شد.
بار دیگر دست بیرحم جنایت پیشگان حکم اعدام معلمی را صادر کرد، که حتی در سیاهچالهای دیکتاتور ایستادگی و امید را آموزش می داد.
بارها شاگردانش که درسهایش را به خوبی فراگرفته بودند، دهانهایشان با مذاب گلوله پرشد.
بارها به چشم خویش دید که چطور فرزندانش را به مسلخ می برند و قامتشان را به خاک می سپارند.
بارها و بارها شاگردانش سینه هایشان را سپر گلوله هایی کردند.
اما او لختی درنگ نکرد...
آخر او معلم است. باید بسوزد تا به دیگران درس دهــــد.
و در مقابل همه ی این جنایتها که می دید، باز هم باید مقاومت می کرد و به جای همه آنهایی که درسش را آموخته بودند، بر تخت شکنجه می خوابید!
اما امروز، بار دیگر او درسی فراموشی ناپذیر به ما داد. او که برای رسیدن آزادی در ایران زمین گفت: «ایرانیان پراکنده در سراسر گیتی! برای رهایی از یوغ ستمکاران، ضرورت دارد هر چه فشرده تر در کنار هم قرار گیریم و در برابر حاملان جهل و عاملان ستم، جانانه بایستیم».
روزیکه تصمیم گرفت، خودش پیشاپیش مرگ درس دیگری را به ما بدهد، در زندان بر مرگ لبخند زد و تمام قدرت حاکم را به چالش طلبید.
امروز ما نیز در محکومیت این حکم جنایتکارانه، از تمامی ارگانهای بین المللی می خواهیم که تمام توان خود را برای لغو مجازات اعدام معلم آزاده ارژنگ داوودی به کار بگیرند.
اعدامهای فزاینده در ایران گواه این حقیقت است که هیچ مذاکره و معامله یی با این رژيم نباید و نمی تواند حقوق بشر و حقوق بنیادین مردم ایران را تحت الشعاع قرار دهد.
اتخاذ تدابیر مؤثر بین المللی برای توقف اعدامها و بایکوت کامل این رژيم نامشروع که هیچ حرمتی برای کرامت انسانی مردم ایران و برای التزامات و قانون بین المللی قائل نیست، بیش از هر زمان دیگر ضرورت دارد.
تمامی ی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر