#ایران# دادنامه زندانيان سياسي زندان گوهردشت كرج

•  
• چهارشنبه, 26 مهر 1396 

بهار ایران

”به طور متوسط هرکدام از ما زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج بیش از یک سال را در زندان بوده ایم، پیش از این معترض بوده ایم که چرا از همان شرایط و امکاناتی که زندانیان عادی برخوردار هستند از قبیل امکان تلفن،مرخصی،تسهیلات پزشکی-دارویی و امکانات دیگر زندان محروم هستیم؛ که علت آن هم نفس اعتراض به شرایط و اطلاع رسانی راجع به وضعیت زندان بود؛

حال اوضاع به گونه ای شده که حتی همان حداقل شرایط را هم از ما گرفته اند و با وجود تغییر مدیریت و قول و قرارها ، بهبودی حاصل نشده است جز اینکه حتی از هوایی برای تنفس هم محروم شده ایم، بند سیاسی را تبدیل به قفس آهنی کرده اند و با بستن کوچکترین منافذ ورود هوا، تنها مدخل ورود هوا بعد از چند مرحله را تبدیل به محل جمع آوری زباله های بند ، آلوده و ناسالم کرده اند. بعد از مصادره و به یغما بردن حداقل امکانات زندگی مثل ظروف و... به خاطر کینه توزی های سازمان زندان ها و ( شخص محمد مردانی رئیس زندان) نه تنها هیچ چیز به زندانیان بازگردانده نشده و شکایت ها هم گوش شنوایی پیدا نکرده، بلکه زندانیان را وادار میکنند که با گرفتن چند قلم جنس و لباس مکتوبا اعلام کنند که وسایلمان پس داده شده و دیگر شکایتی نداریم و متاسفانه هیچ وکیلی هم تا کنون حاضر به پیگیری این مسئله نشده است.( به خاطر تهدید قوه قضاییه و سازمان زندان ها)

کتاب و روزنامه کماکان ممنوع است و به ازای هر شصت نفر یک‌ تلویزیون، جز امکانات برگشتی معرفی شده است،که آن هم وسط راهرویی قرار داده شده که هم محل تردد و اسکان تعدادی دیگر از زندانیان هست ،که به دلیل کمبود جا و اعتراض به وضعیت بند ، در کف راهروی بند ساکن شده اند... با تنها دو پتو و یک متکا... به ردیف در راهروی بند میخوابند، مینشینند و غذا میخورند…چون جای دیگری نیست... حتی ظرف غذای آن ها هم پس داده نشده و لباس ها هم به آنها برگردانده نشده است. این روش قوه قضاییه و سازمان زندان هاست برای به ستوه آوردن زندانیان سیاسی.....کماکان هیچ زندانی سیاسی از امکان داشتن وکیل مورد نظر ، مطلع شدن از محتوای پرونده و حتی دانستن تاریخ دادگاه و اینکه در نقل و انتقالات به کجا برده می شوند، محرومند. هیچ زندانی موقع فراخوانده شدن از مرجع فراخواننده،از علت و چگونگی... به هیچ وجه مطلع نمی شود در حالی که این حداقل حقوق یک متهم است...

با این مقدمه مختصر است که ما زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج از همه ی نهادهای حقوق بشری و به ویژه از همه ی دولت های دموکراتیک، جامعه ملل و دبیر کل ملل متحد میخواهیم که رعایت موازین حقوق بشری و حداقل حقوق و کرامت انسانی را شرط روابط و مناسبات خود با این حکومت قرار دهند. طبعا حکومتی که هیچ حق و حقوق و امکانی برای مطالبه آن حتی برای شهروندان خود قائل نیست ، بعید است که حقوق جامعه بین الملل را به رسمیت شناسد. حکومتی که به خاطر قتل عام های زندانیان در سال ۶۷ هیچ گاه مورد مواخذه جدی قرار نگرفته ، بعید است که از موج اعدام های فعلی و فشار بر زندانیان سیاسی هم دست بردارد. از حکومتی که جان انسان ها( شمار اعدام شهروندانش) اساسا دغدغه خاطرش نیست و به عنوان ارعاب آنها به کار می برد، نباید انتظار داشت که تنها با مذاکره و بدون هیچ اهرم فشار جدی به رعایت اعلامیه ی جهانی حقوق بشر تن دهد ( و یا دیگر تعهدات بین المللی) این انتظار و توقع مثل کار ارشادی و توضیحی برای گرگ و انتظار تاثیرگذاری و ترتیب اثر او در دریدن گوسفندان است. لذا مجددا از همه نهادهای حقوق بشری و کشورهای عضو جامعه ملل و دبیرکل ملل متحد میخواهیم که شرط رعایت حقوق بشر در مراودات تجاری و دیپلماتیک با این رژیم مطلقا جدی و حیاتی تلقی گردد

”.” زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج ،مهر ۱۳۹۶”