۲۲ شهریور ۱۳۹۳
خبر درگذشت بهزاد موسایی در وبلاگ او منتشر شده است. داریوش معمار، شاعر و دبیر بخش شعر و داستان انتشارات بوتیمار که بهتازگی کتاب «سالهای از دسترفته» موسایی را منتشر کرده در گفتوگو با خبرگزاری مهر ضمن تأیید این خبر گفت: «موسایی صبح امروز شنبه ۲۲ شهریور در جاده اندیمشک به اهواز بر اثر تصادف، درگذشته است.»
بهگفته داریوش معمار، بهزاد موسایی در ماهشهر کار میکرد و شب گذشته به اتفاق دختر و پسرش با ماشین شخصی خود از بندر انزلی عازم این شهر (ماهشهر) بود که دچار این حادثه شد.
وی افزود پسر بهزاد موسایی به شدت مجروح شده و در اغما بهسر میبَرَد، اما آسیبدیدگی دخترش، سطحی است.
بهزاد موسایی سال ۱۳۴۶از یک خانواده گیلانی در شیراز به دنیا آمد. پدرش نظامی بود و وی تحصیلات ابتدایی خود را در کرج، و راهنمایی و دبیرستان را در انزلی به پایان رساند.
موسایی فعالیتهای فرهنگی خود را با بازی در تئاتر در دهه ۶۰آغاز کرد و یکی از بانیان انجمن نمایش انزلی و فعالان کانون فیلم در انزلی بود.
وی سپس به نقد نمایش روی آورد و در نشریاتی مانند «کادح» نقد نوشت. او همزنان در حوزههای ادبیات نمایشی، داستانی و تحقیقات ادبی فعالیت میکرد.
نخستین کتابش، «ادبیات اقلیمی» را در سال ۱۳۷۹پیرامون ادبیات اقلیمی گیلان نوشت و در سال ۱۳۸۰وارد حوزه نقد ادبیات داستانی شد و در این سال مجموعه «از مه تا کلمه» را که نمونههایی از داستانهای کوتاه امروز گیلان از ۱۲۸۸تا ۱۳۸۰بود منتشر کرد.
موسایی سپس کتاب «ببار اینجا بر دلم» را که گفتوگو با مهدی اخوان لنگرودی درباره ادبیات در مهاجرت بود منتشر نمود و پس از آن «فرهنگ تحلیلی داستاننویسان گیلان» را آماده کرد که از ۱۲۸۸تا ۱۳۸۸را در بر میگیرد و در آن ۳۸۰نویسنده گیلانی شناسایی و قریب ۴۰۰داستان یا رمان بررسی شده است.
«زندگی و آثار نمایشی میرزا حسن خان ناصر»از پیشگامان تئاتر گیلان که روزنامه «امید ترقی» را منتشر میکرد از دیگر آثار موسایی است.
موسایی همچنین موفق شد ترجمه مجموعه داستانی از محمدعلی افراشته، روزنامهنگار و طنزنویس گیلانی را با عنوان «دماغ شاه» منتشر کند. افراشته مدیر روزنامه طنز اجتماعی ـ سیاسی «چلنگر» در اوایل دهه ۳۰خورشیدی، این داستانها را سال ۱۳۳۸در بلغارستان و به زبان بلغاری منتشر کرد که به کوشش موسایی و با همکاری سفارت بلغارستان و یک بانوی استاد ادبیات فارسی دانشگاه صوفیه به نام فلورا ترجمه شده است. افراشته که عضو حزب توده ایران بود پس از کودتای سال ۱۳۳۲مدتی زندگی مخفی را برگزید و در اواخر سال ۱۳۳۴مجبور به ترک ایران شد. او در سال ۱۳۳۸ در صوفیه درگذشت.
موسایی از سال ۱۳۷۰ کارمند وزارت بازرگانی بود.
از دیگر آثار بهزاد موسایی میتوان به «پاسخ به یک ضرورت» – گفتوگو با م. ا. بهآذین (محمود اعتمادزاده) و «شناختنامه م. ا. بهآذین» اشاره کرد.
«مدخلی بر جنبشهای سوسیالیستی در گیلان» از جمله کتابهای در دست انتشار اوست.
بهزاد موسایی در شهریورماه ۱۳۸۸بیانیهای را امضا کرد که در آن ۱۴۸تن از شاعران و نویسندگان ایران نسبت به خشونتهای رخ داده علیه مردم در رویدادهای پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اعتراض کردند.
رادیو زمانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر