روزنامه شهروند: بعد از مهاجرت کارشناسان نفتی ایرانی حالا موج تازه‌ای از خروج تولیدکنندگان پوشاک از کشور آغاز شده است. سیل گسترده قاچاق پوشاک نو و دست دوم به کشور و افزایش هزینه‌های تولید، حالا کار در ایران را برای بسیاری از فعالان صنعت پوشاک غیرممکن کرده و باعث شده آنها سرمایه‌های تولیدی خود را به سمت مرزهای ترکیه و چین روانه کنند.
خیاطان ایرانی با شرایطی وسوسه‌کننده یکی یکی از ایران خارج می‌شوند تا در آن سوی مرزها با شرایط کار بهتر، برای هموطنانشان لباس بدوزند و پوشاک خود را با نام کشوری دیگر دوباره به ایران صادر کنند. تولید با هزینه کمتر در ترکیه و چین و با کیفیت بهتر در ترکیه باعث شده بسیاری از فعالان صنعت پوشاک ادامه حیات خود را مشروط به مهاجرت بدانند و داستان آن‌جا غم‌انگیزتر می‌شود که بدانی ترک‌ها مهارت خیاطان ایرانی را آن‌قدر قبول دارند که ایرانی‌های بسیاری را برای دوخت و طراحی لباس به استخدام بزرگ‌ترین برندهای جهانی‌شان درآورده‌اند. روی درودیوارهای خیابان جمهوری، جایی که مرکز فعالیت تولیدی‌های پوشاک است آگهی عجیبی به چشم می‌خورد: استخدام خیاط در ترکیه... برای کار در چین با ما تماس بگیرید... کار در استانبول بدون هیچ هزینه‌ای!
محیط ایرانی در خارج ایران
وقتی متن آگهی‌ها را می‌خوانی نه‌تنها ابهاماتت برطرف نمی‌شود که شگفت‌زده‌تر هم می‌شوی. آگهی‌هایی با شرایط وسوسه‌کننده در مسیر رفت‌وآمد کارگران تولیدی‌های پوشاک. در متن این آگهی‌ها نوشته شده هزینه‌های ضروری زندگی شما برعهده ماست!... نگران یادگیری زبان نباشید... درآمد ماهانه حداقل ٣برابر درآمد فعلی‌تان...
تولیدکنندگان ایرانی در حال مهاجرت
شرایط وسوسه‌کننده به نظر می‌رسد. دریافت حقوق ماهانه‌ای حدود ٣ تا ٥/٤میلیون تومان به همراه اقامت در یک کلانشهر ترکیه به علاوه هزینه خورد و خوراک و جای خواب در سال اول.
نکته جالب‌تری که به نظرم می‌رسد این است که آگهی‌ها بدون هیچ خط و خدشه‌ای بر دیوارها خودنمایی می‌کنند. گویا هیچ‌کدام از تولیدی‌های این محدوده نگران از دست دادن نیروهای کارشان نیستند و به راحتی اجازه داده‌اند این آگهی‌های وسوسه‌کننده در تیررس نگاه کارگرانشان باشند.
هزینه تولید پوشاک در چین یک‌بیستم ایران
در شرایطی که قاچاق گسترده پوشاک نو و دست دوم به کشور کمر بسیاری از تولیدکنندگان را شکسته است و منجر به تعطیلی شمار زیادی از واحدهای تولیدی شده برخی از کشورهای آسیایی مانند چین، هند و ترکیه سیاست‌های خود را بر مبنای تقویت و گسترش صنعت پوشاک خود گذاشته‌اند. در هند و چین دانشگاه‌های بسیاری برای تربیت علمی تولیدکنندگان پوشاک و تقویت برندهای پوشاک پایه‌گذاری شده و ترکیه صاحب برندهای معتبری است که تولیدات خود را به اروپا صادر می‌کند. علیرضا عابد تولیدکننده پوشاک درباره تفاوت کار در چین و ترکیه به «شهروند» می‌گوید: در چین شرایط تولید بهتر است و دولت با ارایه یارانه‌های فراوان به تولیدکنندگان باعث شده هزینه آنها به‌طور چشمگیری و به میزان ٨٠درصد نسبت به ترکیه کاهش پیدا کند. هزینه تولید پوشاک در چین نسبت به ایران نیز یک‌بیستم است.
حجم پوشاک قاچاق ٥٠ برابر واردات رسمی
براساس آمار گمرک سال گذشته تنها حدود ٢میلیون دلار پوشاک از مبادی رسمی وارد کشور شده این در شرایطی است که بررسی آمارهای ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز نشان می‌دهد سالانه بیشتر از ١٠٠میلیون دلار پوشاک قاچاق وارد کشور می‌شود. حسن اکبری توزیع‌کننده پوشاک ترک در ایران به «شهروند» می‌گوید: قاچاق پوشاک به کشور بسیار ساده است. قاچاقچیان با پرداخت پول به مرزنشینان به راحتی محموله‌های خود را توسط این افراد وارد کشور می‌کنند زیرا همان‌طور که می‌دانید این افراد از پرداخت گمرک معاف هستند و از شرایط ویژه‌ای برای واردات کالا برخوردارند. دسته‌ای دیگر نیز با وانمود کردن واردات چمدانی پوشاک، برگ سبز ترخیص محموله می‌گیرند و تمام بار خود را به تدریج و با همان برگه به کشور وارد می‌کنند!
[تاريخ مطلب: بيست و پنجم شهريور ۱۳۹۳ برابر با شانزدهم سپتامبر ۲۰۱۴] پیک ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر