رئیس مرکز آماررژیم در ایران اعلام کرد: نیمی از جمعیت فعال ایران در فاصله سالهای 90 تا 95 بیکار بوده‌اند. نرخ بیکاری در سال 1395 نیز با 1.4 درصد افزایش نسبت به سال قبل، به 12.4 درصد رسیده است.

به گزارش  خبرگزاری حکومتی پایگاه خبری الف، امید علی پارسا، رئیس مرکز آمار رژیم در ایران در 23 اسفند اعلام کرده است که نرخ بیکاری در 22 استان ایران در سال 95 نسبت به سال 94 افزایش یافته و تعداد بیکاران هم به 3 میلیون و 203 هزار و 398 نفر رسیده است.

امید علی پارسا همزمان با انتشار نتایج اولیه سرشماری جمعیت سال 1395 درباره نرخ بیکاری گفت: «نیمی از جمعیت فعال ایران در فاصله سالهای 90 تا 95 بیکار هستند نرخ بیکاری امسال 12.4 درصد است که به نسبت یک‌سال قبل 1.4 درصد افزایش یافته است.»

اگرچه اعلامیه جهانی اصول و حقوق بنیادین کار در بند سوم ماده دوم خود در سن حداقل سن کار تاکید کرده است که "نباید کمتر از سن پایان دوره تحصیل اجباری باشد، و در هر صورت نباید کمتر از 15 سال باشد" و در بند اول ماده سوم با تاکید بر لزوم در نظر گرفتن طبیعت و شرایط کار بر این موضوع که "حداقل سن مجاز جهت اشتغالی که به دلیل طبیعت آن کار و یا شرایط انجام کار احتمالا موجب به خطر افتادن سلامت، ایمنی یا اصول اخلاقی جوانان خواهد بود، نباید کمتر از 18 سال تعیین شود" اصرار داشته است، در گزارش مرکز آمار ایران، جمعیت در سن کار کشور "10 ساله و بیشتر" در نظر گرفته شده است.


حسین راغفر، استاد دانشگاه و اقتصاددان درباره آمار ارائه شده توسط رئیس مرکز آمار ایران گفت: «نرخ بیکاری اعلام شده نشان دهنده میزان بیکاری مطلق است؛ یعنی افرادی در این آمار به عنوان بیکار شناخته می شوند که حتی یک ساعت در هفته نیز فعالیت اقتصادی نداشته باشند. برای مثال افرادی که در هفته 15 ساعت کار می کنند، دارای اشتغال ناقص هستند. حالا اگر این‌ افراد را نیز به میزان جمعیت بیکاران مطلق اضافه کنیم، نرخ بیکاری واقعی به رقمی حدود 35 تا 40 درصد افزایش می یابد.»