بار
دیگر سر سبزی و طراوت در حال سر برآوردن از واپسین روزهای زمستان است و
مام طبیعت آغوش خود را برای زایشی نو باز کرده است تا نوید بخش آغازی برای
زندگی و حیات در پهنه زمین باشد. اما سهم ما کارگران از این تولد عظیم و
شکوهمند چیزی جز فقر و فلاکت، عدم پرداخت مزد و اخراج سازیهای خانمان
برانداز تا واپسین روزهای سال نبوده است و شادی چند روزه ی بودن در کنار
خانواده به مناسبت ایام نوروز چیزی است که به سرعت سپری و در پس آن کوهی از
رنج و محنت تا پایان سالی دیگر همراه مان خواهد شد.
با این حال و علیرغم این چرخه ضد انسانی حاکم بر زندگی ما کارگران، امید به برپائی دنیایی بهتر و مبارزه برای رهائی از ستم، آن چیزی است که به ما انگیزه ای بالا برای زندگی و بودن می بخشد و ما با این امید، امسال نیز همچون سالهای گذشته قدم در سال نو خواهیم گذاشت و مبارزات بی وقفه ای را که تا واپسین روزهای سال گذشته در جای جای کشور ادامه دادیم با اتحاد و قدرت عمل بیشتری از سر خواهیم گرفت.
هر چند در سال 1395 توام با تحمیل فقر و فلاکت بیشتر، سرکوب اعتراضات حق طلبانه کارگران ایران ابعاد گسترده تری پیدا کرد با این حال ایستاگی متحدانه و جسورانه ما کارگران در سال گذشته بیش از پیش قدرت سرکوب را به چالش کشید و کارگران هپکو، روغن نباتی جهان، پلی اکریل اصفهان و...، با راهپیمائی های باشکوه و بازنشستگان لشکری و کشوری با تجمعات متحدانه و بی وقفه خود نشان دادند که هیچ نیرویی را، یارای وادار کردن طبقه کارگر ایران به تمکین به شرایط مصیبت بار کنونی نیست. گذشته از این اعتراضات رو به پیش، اعتصاب غذای مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی و به چالش کشیدن رویکرد امنیتی به فعالیتهای صنفی و مدنی، که موج عظیمی از حمایتهای کارگران و معلمان در داخل کشور و طبقه کارگر جهانی را به همراه داشت نشان داد که از این پس سرکوب فعالیتهای صنفی و مدنی و امنیتی کردن اعتراضات کارگران و معلمان چیزی نیست که دستگاه سرکوب براحتی قادر به پیشبرد آن باشد.
در سالی که گذشت، راهپیمائی ها و اعتراضات کارگران مراکز مختلف تولیدی و صنعتی و پیوستن خانواده ها به این اعتراضات، شکل گیری اعتراضات بیکاران در بخشهایی از کشور، به میدان آمدن جنبش عدالتخواهانه دانشجویی، شکل گیری اعتراضات سراسری در میان بخشهایی از کارگران همچون مخابرات و برق، تجمعات متحدانه بازنشستگان لشکری و کشوری و همبستگی کارگران و معلمان، همه و همه، نقطه عطفی در اعتلای جنبش عدالتخواهانه مردم ایران بود که بی تردید با آغاز سال نو وارد مراحل تعیین کننده ای در مصاف با وضعیت مصیبت بار موجود خواهد شد. مصافی که بویژه علیه فقر و فلاکت و دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، اتحاد و همبستگی هر چه بیشتری را در میان کارگران و معلمان و بازنشستگان به ارمغان خواهد آورد و جنبشی عظیم و سرکوب ناپذیر را در برابر شرایط فلاکت بار موجود شکل خواهد داد.
ما در اتحادیه آزاد کارگران ایران، خود را بخشی از این مبارزه و رشد و اعتلای آن میدانیم و با تاکید بر تجدید نظر فوری در حداقل مزد سال 1396 و فراخوان به کارگران برای اعتراض به آن، عید نوروز را به عموم مردم شریف ایران، بویژه به خانواده های کارگران و معلمان دربند و تمامی زندانیان آزادیخواه صمیمانه تبریک میگوییم و به همه عزیزانی که در دفاع از حقوق انسانی مردم ایران، عید نوروز را پشت میله های زندان سپری میکنند درود میفرستیم .
ما تلاش و مبارزه و اتحاد و همبستگی بیشتر برای پایان دادن به وضعیت مشقت بار کنونی را سرلوحه آغازی دگرگون کننده در سال نو قرار خواهیم داد و همدوش و همراه با همه کارگران و معلمان و بازنشستگان در سراسر کشور، لحظه ای از مبارزه برای دست یابی به حقوق انسانی مان باز نخواهیم ایستاد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – 29 اسفند ماه 1395
با این حال و علیرغم این چرخه ضد انسانی حاکم بر زندگی ما کارگران، امید به برپائی دنیایی بهتر و مبارزه برای رهائی از ستم، آن چیزی است که به ما انگیزه ای بالا برای زندگی و بودن می بخشد و ما با این امید، امسال نیز همچون سالهای گذشته قدم در سال نو خواهیم گذاشت و مبارزات بی وقفه ای را که تا واپسین روزهای سال گذشته در جای جای کشور ادامه دادیم با اتحاد و قدرت عمل بیشتری از سر خواهیم گرفت.
هر چند در سال 1395 توام با تحمیل فقر و فلاکت بیشتر، سرکوب اعتراضات حق طلبانه کارگران ایران ابعاد گسترده تری پیدا کرد با این حال ایستاگی متحدانه و جسورانه ما کارگران در سال گذشته بیش از پیش قدرت سرکوب را به چالش کشید و کارگران هپکو، روغن نباتی جهان، پلی اکریل اصفهان و...، با راهپیمائی های باشکوه و بازنشستگان لشکری و کشوری با تجمعات متحدانه و بی وقفه خود نشان دادند که هیچ نیرویی را، یارای وادار کردن طبقه کارگر ایران به تمکین به شرایط مصیبت بار کنونی نیست. گذشته از این اعتراضات رو به پیش، اعتصاب غذای مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی و به چالش کشیدن رویکرد امنیتی به فعالیتهای صنفی و مدنی، که موج عظیمی از حمایتهای کارگران و معلمان در داخل کشور و طبقه کارگر جهانی را به همراه داشت نشان داد که از این پس سرکوب فعالیتهای صنفی و مدنی و امنیتی کردن اعتراضات کارگران و معلمان چیزی نیست که دستگاه سرکوب براحتی قادر به پیشبرد آن باشد.
در سالی که گذشت، راهپیمائی ها و اعتراضات کارگران مراکز مختلف تولیدی و صنعتی و پیوستن خانواده ها به این اعتراضات، شکل گیری اعتراضات بیکاران در بخشهایی از کشور، به میدان آمدن جنبش عدالتخواهانه دانشجویی، شکل گیری اعتراضات سراسری در میان بخشهایی از کارگران همچون مخابرات و برق، تجمعات متحدانه بازنشستگان لشکری و کشوری و همبستگی کارگران و معلمان، همه و همه، نقطه عطفی در اعتلای جنبش عدالتخواهانه مردم ایران بود که بی تردید با آغاز سال نو وارد مراحل تعیین کننده ای در مصاف با وضعیت مصیبت بار موجود خواهد شد. مصافی که بویژه علیه فقر و فلاکت و دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، اتحاد و همبستگی هر چه بیشتری را در میان کارگران و معلمان و بازنشستگان به ارمغان خواهد آورد و جنبشی عظیم و سرکوب ناپذیر را در برابر شرایط فلاکت بار موجود شکل خواهد داد.
ما در اتحادیه آزاد کارگران ایران، خود را بخشی از این مبارزه و رشد و اعتلای آن میدانیم و با تاکید بر تجدید نظر فوری در حداقل مزد سال 1396 و فراخوان به کارگران برای اعتراض به آن، عید نوروز را به عموم مردم شریف ایران، بویژه به خانواده های کارگران و معلمان دربند و تمامی زندانیان آزادیخواه صمیمانه تبریک میگوییم و به همه عزیزانی که در دفاع از حقوق انسانی مردم ایران، عید نوروز را پشت میله های زندان سپری میکنند درود میفرستیم .
ما تلاش و مبارزه و اتحاد و همبستگی بیشتر برای پایان دادن به وضعیت مشقت بار کنونی را سرلوحه آغازی دگرگون کننده در سال نو قرار خواهیم داد و همدوش و همراه با همه کارگران و معلمان و بازنشستگان در سراسر کشور، لحظه ای از مبارزه برای دست یابی به حقوق انسانی مان باز نخواهیم ایستاد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – 29 اسفند ماه 1395
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر