۲۸ خرداد ۱۳۹۳
زندان‌های شهرستان ها همیشه جایی برای تبعید و تنبیه غیربومیان بوده و
کسانی که در شهرستان ها دستگیر شدند هم به ناچار در همانجا دوره محکومیت
خود را میگذرانند. با در نظر گرفتن اوین به عنوان زندان استاندارد در
ایران (هر چند در مقایسه با زندان های کشورهای توسعه یافته و یا حتی بعضی
کشورهای در حال توسعه، به لحاظ تراکم جمعیت، وضعیت تغذیه و بهداشت و درنظر
گرفتن حقوق محکومان و … حرفی برای گفتن ندارد) این زندانها حقیقتا جایی
برای زندگی نیست.
ضیا پیش از این در نامه ای از زندان کارون به تشریح شرایط غیرانسانی که در آنجا میگذرد پرداخته بود، ۴ سالی که در آن زندان گذراند را به چانه زنی با هر مسئول مرتبط و غیر مرتبط برای بهبود شرایط آنجا کرد که همراهی رئیس منصف این زندان را هم با خود داشت. با این وجود هنوز هم به شهادت کسانی که در آنجا روزگار میگذرانند با آنچه که بتوان در آن “زندگی” کرد، فاصله داشت.
حال ضیا از زندان کارون بیرون آمده و بعد از دو هفته نفس گرفتن در زندان” خوب” اوین به جهنم دیگری در سمنان منتقل شد.
زندان سمنان کاروانسرایی قدیمی متشکل از حجره هایی (بخوانید دخمه) به عنوان سلول انفرادی و بند عمومی ای که از سر هم کردن چند تا از این حجره ها شکل گرفته، است. در فضایی که ظرفیت حداکثر ۵۰ نفر را دارد ۱۵۰ تا ۱۷۰ نفر جا داده می‌شوند. محوطه سیمانی ۳ در ۴ هم در گوشه ای میشود هواخوری.
وسایل سرمایش مدرن در بافت و ساختار سنتی ساختمان نمی‌نشیند، معماری ساختمان هم کار تجهیز آن را مشکل میکند، اگر به فرض اراده ای بر آن باشد! و این گرما را در آن تراکم بالای جمعیت غیرقابل تحمل میکند…
برای اینکه به روال عادی بیافتد، شرایط را قابل تحمل کند و شروع به زندگی کند، بخواند، بنویسد و… باید از اول شروع به جنگیدن کند. بر سر جای خواب، توالت، حمام ، داشتن کتاب شخصی و… باید شروع به ساختن زندان سمنان بکند آنطور که میخواهد، آنطور که میتوان یک زندان را ساخت.
دانشجو نیوز
ضیا پیش از این در نامه ای از زندان کارون به تشریح شرایط غیرانسانی که در آنجا میگذرد پرداخته بود، ۴ سالی که در آن زندان گذراند را به چانه زنی با هر مسئول مرتبط و غیر مرتبط برای بهبود شرایط آنجا کرد که همراهی رئیس منصف این زندان را هم با خود داشت. با این وجود هنوز هم به شهادت کسانی که در آنجا روزگار میگذرانند با آنچه که بتوان در آن “زندگی” کرد، فاصله داشت.
حال ضیا از زندان کارون بیرون آمده و بعد از دو هفته نفس گرفتن در زندان” خوب” اوین به جهنم دیگری در سمنان منتقل شد.
زندان سمنان کاروانسرایی قدیمی متشکل از حجره هایی (بخوانید دخمه) به عنوان سلول انفرادی و بند عمومی ای که از سر هم کردن چند تا از این حجره ها شکل گرفته، است. در فضایی که ظرفیت حداکثر ۵۰ نفر را دارد ۱۵۰ تا ۱۷۰ نفر جا داده می‌شوند. محوطه سیمانی ۳ در ۴ هم در گوشه ای میشود هواخوری.
وسایل سرمایش مدرن در بافت و ساختار سنتی ساختمان نمی‌نشیند، معماری ساختمان هم کار تجهیز آن را مشکل میکند، اگر به فرض اراده ای بر آن باشد! و این گرما را در آن تراکم بالای جمعیت غیرقابل تحمل میکند…
برای اینکه به روال عادی بیافتد، شرایط را قابل تحمل کند و شروع به زندگی کند، بخواند، بنویسد و… باید از اول شروع به جنگیدن کند. بر سر جای خواب، توالت، حمام ، داشتن کتاب شخصی و… باید شروع به ساختن زندان سمنان بکند آنطور که میخواهد، آنطور که میتوان یک زندان را ساخت.
دانشجو نیوز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر