#ایران# ستم مضاعف؛ نامه سرگشاده شاهین اقدامی از زندان گوهردشت

4.1.2017

 شاهین (جعفر) اقدامی زندانی سیاسی زندان گوهردشت در نامه ای سرگشاده به صورت اجمالی و برگرفته از فضا و مشکلات زندان به انواع «رنج» های تحمیلی بر زندانیان سیاسی-عقیدتی پرداخته. 

متن کامل این نامه که برای انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته را در ادامه بخوانید؛

((ستم مضاعف))

زندانیان سیاسی – عقیدتی در زندان‌های جمهوری اسلامی سه نوع رنج دارند. اول رنجی که در فرایند دادرسی نصیبشان می‌شود، مانند احکام سنگین و غیر قانونی، اطاله دادرسی و …

دوم رنجی که در دوران حبس و زندان با آن مواجه می گردند.

از اعمال محدودیت های سلیقه ای و بازرسی های نا متعارف و توهین آمیز خانواده ها و زندانیان گرفته تا نقض دیگر حقوق زندانیان چون حق ادامه تحصیل، حق تلفن، حق مرخصی، حق یادگیری مهارتهای فنی و حرفه ای، حق برخورداری از امکانات ورزشی و حق برخورداری از امکانات بهداشتی – درمانی و دارویی.

و اما رنج سوم رنجی است مضاعف که مسولان امنیتی و قضایی به شکلی ناجوانمردانه به خانواده زندانیان سیاسی – عقیدتی تحمیل می نماید.

بر اساس اصل شخصی بودن جرم و مجازات که ناظر بر رعایت اصول و معیارهای اخلاقی و انسانی در امر دادرسی و مجازات است،  قوانین و سیاست‌های قضایی می‌بایست به گونه ای باشد که کمترین آسیب و آسیمه را به خانواده ها وارد سازد. و همینطور فشارهای روانی، عاطفی، مالی و اقتصادی را نیز برای خانواده ها به حداقل ممکن برساند

متاسفانه مسئولان امنیتی و قضایی با بی اعتنایی به اصل یاد شده، چه در فرایند دادرسی و چه در دوران زندان – خانواده زندانیان سیاسی – عقیدتی و عادی را در معرض انواع و اقسام تنش ها و فشارهای روحی و روانی قرار می دهند.

جای بسی تاسف است که مسولان ذی ربط حتی حداقل مواردی را که در قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی جدید مصوب سال ۹۲ پیش بینی شده است (مرخصی – آزادی زندانیان بالا ۶۵ سال – اعمال ماده ۱۰ قانون جدید و آزادی زندانیانی که مشمول این ماده هستند و …)، را نه تنها اجرا نکرده،  بلکه آن را به ابزاری جهت کنترل، فشار و سرکوب زندانیان و خانواده هایشان تبدیل نموده اند و آنچه در پایان میخواهم به آن اشاره کنم و بسیار مرا آزرده خاطر می‌سازد، ستمی است که به کودکان میشود.

نمی دانم با کدام معیار اخلاقی و انسانی می توان رنج ها و صدمات روحی و روانی کودکانی که پدران و مادر انشان در زندان بسر می برند را توجیه نموده و نسبت به آن بی اعتنا و بی تفاوت بود. شوربختانه نهاد امنیتی و قضایی با اعمال محدودیت و سختگیری بی پایه و اساس در خصوص اعطای مرخصی و امکانات ارتباطی، ملاقات حضوری و دیگر موارد، لطمات سخت و گاها جبران ناپذیری را بر کودکان معصوم و بی گناه تحمیل نموده است.

شاهین (جعفر) اقدامی
دی ۹۵
زندان رجایی شهر