همه
انسانها کار می‌کنند تا با دسترنج خود چرخ زندگی خود و جامعه‌شان را
بچرخانند. هر چند که در همه جوامع استثمار کارگران و زحمتکشان وجود دارد،
اما رژیم آخوندی در چپاول حقوق و دستمزد کارگران سقفهایی زده که آن را در
سکوهای بالایی غارتگران حقوق کارگران قرار داده است. روز چهارم بهمن یک
کارگزار حکومتی به نام رحمت الله پورموسی با عنوان رئیس شورای عالی کانون
کار خراسان رضوی
گفت: ”رتبه ایران در سازمان جهانی کاردر بین 144 کشور جهان 138 اعلام شده
است. (خبرگزاری حکومتی ایسنا 4بهمن 94). هر چند که این رتبه‌بندی بر اساس
داده‌های مراکز رسمی رژیم صورت گرفته و اگر به‌طور واقعی به چپاول حقوق
کارگران ایران نگاه کنیم همان 6 کشور هم احتمالاً جلوتر از این رژیم هستند.
زیرا از ابتدای شکل‌گیری این رژیم، قانون کار و حقوق کارگرن اساساً با
استانداردهای بین‌المللی همخوانی نداشته و آنچه تحت این عناوین تنظیم شده
است، تنها در جهت توجیه تفکرات ارتجاعی این رژیم علیه کارگران بوده است.
ضمن این‌که پیوسته نیز در برابر اعتراضات کارگران و زحمتکشان در مورد
حقوقشان بهانه‌هایی نظیر این‌که حالا تازه انقلاب شده و اوضاع به سامان
نیست، جنگ است و حرف نزنید، تحریم است و هزینه‌های تولید بالا رفته و رکود
است و فروش نداریم و امثال اینها، خواسته‌های کارگران برای افزایش دستمزد
توسط ارگانهای رژیم ساخته از جمله خانه کارگر و وزارت کار و شورای عالی کار
و شورای اسلامی کار و امثال اینها سرکوب شده است. روز ششم دیماه روزنامه
حکومتی اعتماد در مقایسه بین سطح درآمد کارگران ایران و جهان به یک پنجم
بودن درآمد کارگران ایران به نسبت کارگران جهان اعتراف کرد و نوشت: ”دستمز
کارگر ایرانی در هر ساعت با حقوق 712425 تومان در ماه و 176ساعت کار اجباری
رقمی در حدود 4050 تومان در هر ساعت و معادل یک دلار و 12 سنت است. در
حالی که بنا بر گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، دستمزد دریافتی
کارگران در استرالیا ۵۴/٩، بلژیک ۵۷/٨، ایرلند ۴۶/٨، فرانسه ۲۴/٨، هلند
٢/٨، آلمان ۱۹/٧، کانادا ۱۸/٧، انگلیس ۱۶/٧، آمریکا ۲۶/٦، کره ۸۵/٥، ژاپن
۵۲/5 و اسپانیا ۳۷/٥ دلار در ساعت است.
همچنین نرخ دستمزد در کشورهای
بحران‌زده پرتغال و یونان ۴/۴ دلار برای هر ساعت است، یعنی حدود چهار برابر
دستمزد کارگر ایرانی. نرخ دستمزد در کشور ترکیه
نیز ۴۹/٣ دلار در ساعت است“. این رسانه حکومتی اذعان می‌کند که این ادعا
را که پایین بودن نرخ دستمزد در ایران با پایین بودن هزینه‌ها تناسب دارد
را نیز رد کرده و می‌نویسد: ”درآمد سرانه شاخص مناسبی برای قیاس قدرت خرید
مردم در کشورهای مختلف است. بانک جهانی درآمد سرانه ایرانیان در سال ۲۰۱۴
را ۵ هزار و ۴۴۳ دلار اعلام کرده است، در حالی که درآمد سرانه کشورهای
همسایه نظیر آذربایجان ۷ هزار و ۸۸۴، بحرین ۲۴ هزار و ۸۵۵، عراق ۶ هزار و
۴۲۰، عمان ۱۹ هزار ۳۰۹، عربستان ۲۴ هزار و ۱۶۱، ترکیه ۱۰ هزار و ۵۱۵ دلار
است.
همچنین درآمد سرانه کشورهای استرالیا، بلژیک، ایرلند، فرانسه، هلند،
آلمان، کانادا، انگلیس، آمریکا، کره، ژاپن و اسپانیا به ترتیب ۶۱ هزار و
۹۲۵، ۴۷ هزار و ۳۵۲، ۵۴ هزار و ۳۷۴، ۴۲ هزار ۷۳۲، ۵۲ هزار و ۱۷۲، ۴۷ هزار و
۸۲۱، ۵۰ هزار و ۲۳۵، ۴۶ هزار و ۳۳۲، ۵۴ هزار و ۶۲۹، ۲۷ هزار و ۹۷۰، ۳۶
هزار و ۱۹۴ و ۲۹ هزار و ۷۶۷ دلار اعلام شده است“.
رژیم آخوندی برای چپاول حقوق کارگران، گاه از تعطیلات زیاد و میزان کم ساعتهای کار کارگران به نسبت کارگران جهان یاد می‌کند. در حالی که بر اساس همین گزارش: ”کشور فرانسه با ۳۵ ساعت کار در هفته، کمترین میزان کار اجباری را به مردمش تحمیل می‌کند. این رقم در ایران ۴۴ ساعت در هفته است، کارگران در استرالیا، انگلیس، بلژیک و دانمارک نیز ۳۸ ساعت در هفته کار می‌کنند. همچنین ساعت کار اجباری در ایرلند ۳۹ ساعت، در هلند ۴۰ ساعت، آلمان ۴۰ ساعت، کانادا ۴۰ ساعت، کره ۴۰ ساعت، ژاپن ۴۰ ساعت و اسپانیا ۴۰ است. ساعت کار اجباری در آمریکا، مهد سرمایه‌داری ۴۰ ساعت است. ساعت کار اجباری در بیشتر کشورهای جهان ۴۰ ساعت است“.
در مورد استثمار وحشیانه کارگران ایران توسط حاکمیت آخوندی، سال گذشته یک کارگزار رژیم به نام غلامرضا عباسی رئیس کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران ایران گفت: ”هزینه تمام شده نیروی انسانی در تولید در کشورهای توسعه یافته تا سقف 75 درصد سهم نیروی انسانی در تولید است ولی ما زیر 10 درصد است“. (تلویزیون رژیم 13اسفند 93)
وی در مصاحبه دیگری با تلویزیون رژیم در 16اسفند 93 با اشاره به دستمزدهای پایین کارگران میهن اعتراف کرد که رژیم آخوندی کارگران را از خط فقر به خط مرگ سوق داده است و گفت: ”باید قبول کنید دیگه حداقل الآن ما یک خط فقر داریم الآن مال ما رسیده به خط مرگ این‌رو باید قبول کنید دیگه خط مرگ هم دیگه نمی‌شه کار کرد“.
رحمت‌الله پورموسی رئیس شورای عالی کانون کار خراسان رضوی در گفتگو با خبرگزاری حکومتی ایسنا در روز چهارم بهمن نیز اعتراف کرد که: ”با 75 درصد حقوق کاری، فرد تنها می‌تواند از فروپاشی یک زندگی جلوگیری کند“. وی افزود برای کسب همین درآمد هم ”استاندارد کار در ایران حدود هفت ساعت و 20دقیقه است در حالی که یک کارگر برای تأمین مخارج زندگی خود مجبور به‌کار کردن تا 17ساعت در روز می‌شود“.
اما آنچه که رژیم آخوندی در محاسبات چپاولگرانه خود از حقوق کارگران و زحمتکشان میهن وارد نکرده، افزایش مستمر حرکتهای اعتراضی صنفی است. سال گذشته سخنگوی وزارت کشور رژیم از سه هزار حرکت اعتراضی صنفی در سال خبر داد در حالی که روز اول بهمن امسال پاسدار حسین ذوالفقاری معاون امنیتی وزارت کشور در کابینه آخوند روحانی گفت: ”حدود 5هزار تجمع صنفی و غیرصنفی در طول سال جاری در کشور برگزار شد“. (خبرگزاری حکومتی ایسنا 1بهمن 94). یعنی تا ماه بهمن هر ماه 500 حرکت اعتراضی و تا پایان سال 6هزار حرکت اعتراضی که بر اساس همین آمار رژیم دو برابر سال قبل می‌شود. امری که بی‌تردید بیانگر شرایط انفجاری جامعه، بیش از گذشته می‌باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر