26.1.2017
اتحادیه آزاد کارگران ایران
اسماعیل
عبدی و جعفر عظیم زاده نماد اتحاد ما کارگران و معلمان هستند، اسماعیل را
به بند کشیدند و اینک مامورین دادستانی تهران با یورش به منزل جعفر عظیم
زاده در صدد بازگرداندن او به زندان هستند.
38 سال است بدون وقفه در حال تعرض به زندگی و هستی ما کارگران هستند اما آیا با تهدید و ارعاب و بازداشت نماینده های ما کارگران توانسته اند مبارزات بی وقفه و امید و آروزی ما برای برخورداری از یک زندگی انسانی را نیز به بند بکشند؟ آیا توانسته اند برای یک روز هم که شده مانع اعتصابات و تجمعات واعتراصات روز مره از سوی کارگران و معلمان و بازنشستگان بشوند؟
قراردادها را موقت کردند، کارگاههای زیر 10 نفر را از شمول بسیاری از مواد قانون کار خارج کردند، شرکتهای پیمانکاری را گسترش داده و نهادینه کردند، ایجاد تشکلهای مستقل بدست خود کارگران را ممنوع کردند، سوبسیدها را قطع کردند، دستمزدها را به چند برابر زیر خط فقر رساندند، کارخانجات و مراکز تولیدی را از طریق خودمانی سازی بالا کشیدند و آنها را به ویرانه ای تبدیل کردند و برای تداوم غارت و چپاولشان کارگران را شلاق زدند، اعتراضات بر حق شان را امنیتی کردند، جسورترین و فداکارترین فرزندان طبقه ما همچون جعفر و اسماعیل و بداقی و رضوی و مددی و صالحی و شهابی و بهنام ابراهیم زاده و دهها نفر دیگر را به بند کشیدند، تن و جسم برخی از آنان را ناقص کردند و کسانی همچون شاهرخ زمانی را از ما گرفتند.
و اینک طبقه کارگر ایران را تمام قد در مقابل خود دارند و زندان و شلاق و امنیتی کردن اعتراضات صنفی، همچنانکه تاکنون شاهد آن بوده ایم نه تنها راه به جایی نبرده است بلکه کارگران ایران همچون کارگران معترض هپکو و دهها مرکز کارگری دیگر از مخابرات تا وزارت نیرو و پتروشیمی ها و معادن تا صنایع فولاد و خودرو سازی و کارگران شهرداری و...، هر روزه و بیش از پیش در حال فتح خیابانها و مقابل مجلس برای دستیابی به مطالبات انسانی شان هستند.
زندانی کردن اسماعیل عبدی و تلاش برای دستگیری جعفر عظیم زاده و تداوم سیاست امنیتی کردن فعالیتهای صنفی، تعرص به میلیونها میلیون انسان کارگر و زحمت کشی است که سهم شان را از زندگی و از رنج و زحمتی که میکشند میخواهند.
ما معترضیم به دستگیری اسماعیل عبدی و تداوم زندان بهنام ابراهیم زاده، معترضیم به امنیتی کردن اعتراضات صنفی، معترضیم به اصل قانون کار و لایحه دولت بر روی این قانون، معترضیم به دزدی از صندوق سازمان تامین اجتماعی، به حقوقهای نجومی، به قرار داد موقت، به دستمزد های چندین برابر زیر خط فقر، به ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، به وجود شرکتهای پیمانکاری، به گسترش پدیده کودکان کار، به کارتن خوابی و گور خوابی و معترضیم به تلاش برای دستگیری جعفر عظیم زاده و همینجا با قاطعیت اعلام میداریم در صورت بازداشت جعفر عظیم زاده لحظه ای ساکت نخواهیم نشست و متحدانه طوفانی از اعتراض را بر پا خواهیم کرد.
38 سال است بدون وقفه در حال تعرض به زندگی و هستی ما کارگران هستند اما آیا با تهدید و ارعاب و بازداشت نماینده های ما کارگران توانسته اند مبارزات بی وقفه و امید و آروزی ما برای برخورداری از یک زندگی انسانی را نیز به بند بکشند؟ آیا توانسته اند برای یک روز هم که شده مانع اعتصابات و تجمعات واعتراصات روز مره از سوی کارگران و معلمان و بازنشستگان بشوند؟
قراردادها را موقت کردند، کارگاههای زیر 10 نفر را از شمول بسیاری از مواد قانون کار خارج کردند، شرکتهای پیمانکاری را گسترش داده و نهادینه کردند، ایجاد تشکلهای مستقل بدست خود کارگران را ممنوع کردند، سوبسیدها را قطع کردند، دستمزدها را به چند برابر زیر خط فقر رساندند، کارخانجات و مراکز تولیدی را از طریق خودمانی سازی بالا کشیدند و آنها را به ویرانه ای تبدیل کردند و برای تداوم غارت و چپاولشان کارگران را شلاق زدند، اعتراضات بر حق شان را امنیتی کردند، جسورترین و فداکارترین فرزندان طبقه ما همچون جعفر و اسماعیل و بداقی و رضوی و مددی و صالحی و شهابی و بهنام ابراهیم زاده و دهها نفر دیگر را به بند کشیدند، تن و جسم برخی از آنان را ناقص کردند و کسانی همچون شاهرخ زمانی را از ما گرفتند.
و اینک طبقه کارگر ایران را تمام قد در مقابل خود دارند و زندان و شلاق و امنیتی کردن اعتراضات صنفی، همچنانکه تاکنون شاهد آن بوده ایم نه تنها راه به جایی نبرده است بلکه کارگران ایران همچون کارگران معترض هپکو و دهها مرکز کارگری دیگر از مخابرات تا وزارت نیرو و پتروشیمی ها و معادن تا صنایع فولاد و خودرو سازی و کارگران شهرداری و...، هر روزه و بیش از پیش در حال فتح خیابانها و مقابل مجلس برای دستیابی به مطالبات انسانی شان هستند.
زندانی کردن اسماعیل عبدی و تلاش برای دستگیری جعفر عظیم زاده و تداوم سیاست امنیتی کردن فعالیتهای صنفی، تعرص به میلیونها میلیون انسان کارگر و زحمت کشی است که سهم شان را از زندگی و از رنج و زحمتی که میکشند میخواهند.
ما معترضیم به دستگیری اسماعیل عبدی و تداوم زندان بهنام ابراهیم زاده، معترضیم به امنیتی کردن اعتراضات صنفی، معترضیم به اصل قانون کار و لایحه دولت بر روی این قانون، معترضیم به دزدی از صندوق سازمان تامین اجتماعی، به حقوقهای نجومی، به قرار داد موقت، به دستمزد های چندین برابر زیر خط فقر، به ممنوعیت ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، به وجود شرکتهای پیمانکاری، به گسترش پدیده کودکان کار، به کارتن خوابی و گور خوابی و معترضیم به تلاش برای دستگیری جعفر عظیم زاده و همینجا با قاطعیت اعلام میداریم در صورت بازداشت جعفر عظیم زاده لحظه ای ساکت نخواهیم نشست و متحدانه طوفانی از اعتراض را بر پا خواهیم کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر