«باتلاق بانکی»!

4:26:43 PM 1393/5/3

بانک مرکزی رژیم، یکی از مراکز چپاول و دزدی اقتصاد درهم شکسته رژیم اثرات سوء خود را روی وضعیت بازار مالی خصوصاً بانکها گذاشته است. مشکل اصلی بانکها معوقات مالی است که به قول یکی از کارگزاران رژیم امان بانکها را بریده است. افزایش حجم معوقات بانکی صرفاً به دلیل این است که کارگزاران رژیم مبالغ هنگفت و کلان صدها میلیارد تومانی به اسم سرمایه گذاری درتولید و صنعت گرفته اند و نه تنها این سرمایه ها را درتولید به کار نگرفته اند بلکه به گفته خودشان در رشته های زودبازده از قبیل دلالی، تجارت و... به کار گرفته اند که این موضوع نیز مشکلات اقتصادی رژیم را مضاعف کرده است. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس رژیم در مورد معوقات بانکی و ترس بانکها از ”هیولاهای اقتصادی! “ می گوید: ”بخش اعظم تسهیلات معوق شده ناشی از پرداخت تسهیلات به افرادی خاص از طریق واسطه و به صورت غیرقانونی است. این تسهیلات کلان نه تنها در تولید سرمایه گذاری نشده اند بلکه در مشاغل کاذب و بازارهای غیرمولد به کار گرفته شده اند. متأسفانه این هیولاهای اقتصادی به قدری بزرگ هستند که عوامل بانکی از آنها می ترسند و نسبت به وصول این تسهیلات نگران هستند. “ خبرگزاری رسمی رژیم 27 دی 92 به نقل از سخنگوی کمیسیون اصل 90 مجلس رژیم خبر داد: «بر اساس اسنادی که در این کمیسیون موجود است حدود 30نفر که البته اسامی برخی از این افراد در رسانه ها مطرح شده، بیش از 80 درصد معوقات بانکی را در اختیار دارند که باید تعیین تکلیف شوند». افضلی فرد اضافه کرد: «اگر 20 درصد از منابع و مصارفی که بانکها در اختیار این افراد قرار داده اند، دریافت شود بخشی از مشکلات کشور مرتفع می شود» آخوند محسنی اژه ای دادستان کل رژیم در نشست خبری 25فرودین 93فاش کرد: ”معوقات بانکهای دولتی در سال92 نسبت به 91، 25درصد افزایش یافته است. به گفته وی این معوقات تنها شامل افرادی است که بیش از 10میلیارد تومان بدهی بانکی دارند و شامل ارقام کمتر از 10میلیارد نمی شود“. آخوند احمد خاتمی در جمعه بازار 15اردیبهشت 93تهران، به غارت و چپاول مردم توسط بانکهای رژیم اعتراف کرد و گفت: «دیشب تلویزیون پخش کرد همه تون شنیدید، سخنگوی محترم قوه قضاییه می گوید سال91 پانصد هزار میلیارد تومان معوقات بانکی داشته، یعنی این پول را گرفتند قسطی بدهند، و پس ندادند. همین مسأله در سال 1392 می شود 100هزار میلیارد تومان، یعنی دو برابر. کجا نشسته اند مسئولان اقتصادی، مراقبت بیشتر داشته باشند، نظارت بیشتر داشته باشند. چرا زیادتر شده؟ چرا ضمانت نامه های جدی، ضمانت نامه های قوی نمی گیرند، یا همین دیشب گفتند در یکی از استانها از یک بانکی ضمانت نامه 1000میلیارد تومانی گم شده ”. عده یی از کارشناسان رژیم راه خروج از رکود فعلی را در بهبود وضعیت تولید و شرایط محیطی بنگاهها و تسهیل دسترسی بخش تولید به منابع بانکی می دانند، اما به دلیل فساد نهادینه شده در نظام ولایت فقیه به جای این که بانکها در بهبود وضعیت تولید نقشی ایفا کنند، نقش ترمز کننده پیدا کرده اند تا جایی که رئیس اتاق بازرگانی تهران ضمن اشاره به رکود و تورم اقتصادی به نقش منفی بانکها و معوقات اشاره می کند: ”امروز که اقتصاد ایران دچار رکود و تورم همزمان است، بیش از هر زمانی به منابع مالی برای تحریک تولید نیاز دارد؛ اما دو بازوی پولی و سرمایه یی اقتصاد ایران زخمی و شکسته هستند. از یک طرف بازار سرمایه یی داریم که کارکرد تأمین مالی اش را از دست داده و از سوی دیگر با سیستم بانکی ضعیفی مواجه هستیم که معوقات امانش را بریده و چیزی در چنته برای عرضه ندارد“. همین کارگزار رژیم درجای دیگری از سخنانش اعتراف می کند: ”امروز دست و پای اقتصاد ایران در باتلاق بانکی گیر کرده و عجیب این است که تلاش برای بیرون آمدن از این مخمصه، به بهای بیشتر فرو رفتن در باتلاق تمام می شود و ظاهراً اقتصاد ایران هیچ شانسی برای خروج ندارد مگر این که سیاست گذار، بپذیرد که چنین معضلی وجود دارد و هرچه سریعتر درصدد رفع آن برآید“. طبعاً ریشه گیرکردن دست و پای اقتصاد در باتلاق و وجود بحرانهایی مانند رکود، تورم و بیکاری که هم اکنون تهدیدهای جدی برای نظام ولایت هستند، تماماً نشات گرفته از نظام سیاسی حاکم و مدیریت نظام حاکم بر اقتصاد است. اعتراف به این واقعیت سترگ توسط کارشناسان رژیم امری محال است، چرا که خود جزیی از پیکره این نظام پوسیده هستند، لذا نمی توانند اعتراف کنند که ریشه همه مشکلات، نظام سیاسی حاکم است. همین عامل است که مدیریت اقتصادی را نیز دچار هرج و مرج می کند و برنامه ریزیهای اقتصادی نیز بر اساس منافع غارتگرانه و ملکوف الطوایفی باندی تنظیم می شود. در چنین هرج و مرج در مدیریت اقتصادی است که مدیران بانکها نیز هر یک حکومتی جداگانه در مدیریت اقتصادی دارند. تحت مدیریت چنین مدیران بانکی است که تسهیلات بانکی به جای این که درتولید و صنعت سرمایه گذاری شود، به مهره های دلال رژیم داده می شود و در رشته های غیرمولد و در واقع انگلی نظیر واسطه گری، بساز و بفروشی و... سرمایه گذاری می شود و دست آخر مبالغ هنگفت دریافتی از بانکها را نیز با تکیه به مراکز قدرت بالا می کشند. در چنین شرایطی است که یحیی آل اسحاق یکی ازسینه چاکان ”مقام ولایت“ ناگزیر به اعتراف می شود: ”دست وپای اقتصاد ایران در باتلاق بانکی گیر کرده است“.