12:53:38 PM 1393/4/17
یکی
از شعارهای دولت آخوند روحانی و دولتش موضوع اقتصاد بدون نفت است، البته
این شعار و این ادعا ناشی از حضیض افلاس و درماندگی رژیم و دولت آخوند
روحانی است.
اقتصاد بدون نفت که همیشه جزء ثابت ادعاها و شعارهای دجالگرانه و توخالی رژیم ولایت فقیه بوده است، به طور واقعی یعنی قطع یا کم کردن وابستگی بودجه دولت به درآمدهای نفتی و در یک کلام این که دخل و خرج بودجه به خصوص هزینه های جاری مستقل از درآمدهای نفتی تراز شوند. چنین اهداف اقتصادی نه تنها در حاکمیت رژیم آخوندی و باندهای غارتگر آن قابل تحقق نیست؛ بلکه درست برعکس، رژیم آخوندی به دلیل سیاستهای ضد ملی و ضد مردمی، از بدو تشکیل حاکمیت، اقتصاد ایران را بیش از پیش متکی به درآمدهای نفتی کرد و اوج این سیاست ضد مردمی دوران احمدی نژاد بود. نظام آخوندی در دوران حکومت احمدی نژاد، نزدیک به 800میلیارد دلار درآمد داشته است. هم اکنون نیز رژیم آخوندی بلحظا اقتصادی وابسته ترین حکومت به درآمد نفتی است. با توجه به ورشکستگی اقتصادی کنونی رژیم، چنین راه حلی برای دولت روحانی به اضعاف بعید و دور از دسترس است. بودجه سال 93آخوند روحانی بودجه یی کاملاً وابسته به درآمدهای نفتی است. زمانی که لایحه بودجه سال 93 دولت آخوند حسن روحانی در مجلس رژیم مورد بررسی قرار می گرفت، حسن آصفری یکی از نمایندگان مجلس رژیم در مورد این بودجه گفت: ”بودجه سال آینده بودجه یی خوشبینانه و مثل همیشه متکی به نفت است“. خبرگزاری حکومتی مهر21دی 92 ازقول او نوشت: ”وقتی در کشور شعار اقتصاد مقاومتی را سرمی دهیم نباید بودجه کشور با اتکا به فروش 800هزار بشکه نفت در روز بسته شود“ آصفری نماینده مجلس رژیم در قسمتی از سخنانش اضافه می کند: ”توسعه پایدار کشور در گرو توجه به بخشهای دیگر تولیدی کشور است“. داوو د دانش جعفری عضو تشخیص مصلحت نظام آخوندی در مورد ضعف بنیانی در اقتصاد رژیم آخوندی می گوید: ”وابستگی 65 درصدی به درآمد نفتی مهم ترین ضعف اقتصاد ایران است“ خبرگزاری حکومتی ایرنا 1تیر93 ازقول این کارشناس رژیم می نویسد: ”در حالی که 65 درصد از درآمدهای دولت در ایران از نفت یا مالکیتهای دولتی است، در کشور ترکیه درآمد مالکیتهای دولت فقط 17. 4 درصد است. وی با بیان این که مالیات بر درآمد در ایران 23. 8 درصد از درآمدهای دولت را تأمین می کند، افزود: ”مالیات بر مصرف کالا و خدمات هم به عنوان یک شاخص مهم درآمدی در ایران حدود شش درصد است در حالی که این شاخص در ترکیه به 55 درصد می رسد“. پس از گذشت نزدیک به یک سال از روی کارآمدن دولت آخوند حسن روحانی، به دلیل دست رد مردم بر سیاستهای اقتصادی او از جمله هدفمندی یارانه ها و درآمدهای مالیاتی دولت او، اکنون تق سیاستهای اقتصادی او و اقتصاد مقاومتی ولی فقیه نظام با هم درآمده است. کارشناسان و رسانه های حکومتی به طور تلویحی به شکست هردو راه حل (سیاستهای اقتصادی دولت روحانی و اقتصاد مقاومتی ولی فقیه) اعتراف می کنند . روزنامه حکومتی آرمان وابسته به باند رفسنجانی ـ روحانی، در سرمقاله15تیر 93 می نویسد: ”چاره ای جز نفتی شدن اقتصاد نیست“. معنای ”چاره ای جز نفتی شدن اقتصاد نیست“ هم این است که بخشهای دیگر تولیدی کشور هم چنان تعطیل و نیمه تعطیل باشند و این که زیرآب ادعای دولت روحانی مبنی بر هزینه کردن درآمدهای نفتی در پروژه های زیرساختی چیزی جز پوشال بافی نبوده است. کارشناس رژیم در توجیه دلیل خود برای ”چاره ای جز نفتی شدن اقتصاد نیست“ در ادامه سرمقاله روزنامه وابسته به باند رفسنجانی - روحانی می نویسد: ”نفتی نشدن اقتصاد و توسعه کشور لازم و ملزوم یکدیگرند و طبیعی است وقتی درباره یکی این مسأله اتفاق نیفتد، درباره دیگری نیز اتفاق نخواهد افتاد. وقتی کشور در شرایطی قرار دارد که گندم و گوشت و برنج به کشور واردمی شود، نمی توان از دولت خواست تا تکیه اقتصاد به نفت را کاهش دهد“. نویسنده سرمقاله روزنامه آرمان در ادامه دلایلش برای ضرورت نفتی شدن اقتصاد می نویسد: ”این صحبت که باید کشور را از وابستگی به فروش نفت نجات دهیم بسیار درست است. این کار نیاز به سرمایه گذاری در قسمتهای مختلف دارد. در حال حاضر که بعضی از تحریمهای اعمال شده علیه کشورمان هم چنان وجود دارد و از طرف دیگر مثل زمان اصلاحات امکان حضور سرمایه گذاران خارجی در کشور فراهم نیست باید برای برون رفت از این وضع دست به کار شد“. بن بست اقتصادی رژیم، فراتر از آن است که شیخ حسن روحانی با شارلاتانیسم آخوندی و با هیاهو ی ”اعتماد و امید“ و دادن وعده های کاذب و سرخرمن، بتواند این گونه وانمود کند که او و دولتش حلال مشکلات نظام از جمله مشکلات اقتصادی هستند. اکنون در حالی که مدت کمی از طرح این شعارهای دروغین گذشته است این باند ناچار است از زبان سرمقاله نویس خودش از همه ادعاهای گذشته غلط کردم بگوید و نشان دهد همان گونه که برای حل مشکلات اجتماعی هیچ راه حلی جز چنگ زدن به ابراز اصلی بقای رژیم یعنی اعدام و سرکوب ندارد، در مورد مسائل اقتصادی نیز، آخوند روحانی چیزی جز همان شگرد 36ساله، یعنی غارت درآمدهای نفتی و هدر دادن این ثروت ملی در چنته ندارد. طرح مسأله ضرورت ”نفتی شدن اقتصاد“ در عین حال ریشخندی به شعر و شعارهای اقتصاد مقاومتی ولی فقیه و ادعاهای پوشالی او هم چون خودکفایی، بومی سازی و... ، نیز می باشد شب گذشته (دوشنبه 16تیر) خامنه ای خود به «شوخی» گرفته شدن شعار «اقتصاد مقاومتی» توسط ایادی حکومتی اعتراف کرد. تلویزیون رژیم در خبری از دیدار خامنه ای با ایادی رژیم با حضور روحانی گفت: «خامنه ای توصیه هایی هم به دولت داشتند. جدی گرفتن سیاستهای اقتصاد مقاومتی اولین توصیه ایشان بود». خامنه ای اعتراف کرد که «رئیس جمهور و برخی مسئولان، کم و بیش در خصوص حمایت از سیاستهای اقتصاد مقاومتی سخن گفته اند اما نیاز اصلی، عمل است و نباید این گونه باشد که در سخن، از اقتصاد مقاومتی حمایت کنیم اما در عمل، حرکت ما کند باشد». ورشکستگی اقتصادی رژیم یک واقعیت است و بحران در این زمینه جدی تراز آن است که ولی فقیه با غوغاسالاری ”اقتصاد مقاومتی“ و آخوند روحانی با شیادی بتوانند نظام را از این بن بست بیرون آورند. این واقعیت سرسخت بن بست اقتصادی رژیم است که بر ”اقتصاد مقاومتی“ ولی فقیه، و بر شارلاتان بازی آخوند روحانی در مورد اقتصاد بدون نفت، ریشخند می زند. | |||
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر