 |
| این تصویر در اندازه ی بزرگ تر |
چرا این کهکشان اینقدر نازک و باریک است؟
واقعیت اینست که صفحه ی بسیاری از کهکشان ها به نازکی صفحه ی کهکشان NGC ۵۸۶۶ (همین که اینجا می بینید) است، ولی ما همه ی آن ها را از لبه نمی بینیم. یکی دیگر از کهکشان هایی که از چشم انداز زمین، از لبه دیده می شود کهکشان راه شیری خودمان است.
NGC ۵۸۶۶ که از رده ی کهکشان های عدسی
است، شمار فراوانی رگه های پیچیده ی گرد و غبار دارد که سرخ و تیره دیده
می شوند، در حالی که ستارگان درخشان درون صفحه اش رنگی آبی به زمینه ی آن
افزوده اند. این صفحه ی آبی فام پر از ستارگان جوان، از رگه ی غبار
هم کشیده تر است و از دو سوی قرص بسیار نازک کهکشان بیرون زده. ستارگان
پیرتر و سرخ تر درون کوژی کهکشان (برآمدگی مرکزی) هم ته رنگی نارنجی به این
کوژی داده اند.
NGC ۵۸۶۶ تقریبا هم جرم کهکشان راه شیری است ولی نور تا از این سو به آن سویش برسد باید ۶۰ هزار سال در راه باشد، حدود ۳۰ درصد کمتر از زمانی که نور برای رسیدن از یک سر به سر دیگر کهکشان راه شیری باید بپیماید.
به طور کلی قرص بسیاری از کهکشان ها بسیار نازک است زیرا گازی که آن ها را پدید آورده به هنگام چرخش کهکشان به گرد مرکز گرانش با هم برخورد کرده اند.
در همین زمینه: * پاره خطی در دل فضا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر