نوشته شده توسط
مکرانی
دوشنبه, 30 تیر
به گزارش کمپین فعالین بلوچ با گذشت 36 روز از اعتصاب غذای جمشید
و جهانگیر دهقانی کمال ملایی و حامد احمدی4 زندانی عقیدتی اهل سنت ، نامه
ای مطلومیت خود را نوشته اند که یک نسخه از متن آن به دست کمپین رسیده که
ذیلا مشاهده می کنید.
به نام خدا
خواهشمندم این صدای مظلومیت را به تمام دنیا برسانید
مظلومیت نامه چهار زندانی کرد سنی به تمام وجدانهای بیدار دنیا خصوصا مردم ایران
با سلام و عرض
ادب و احترام حضور مردم شریف ایران خصوصا آنهای که برای رساندن صدای ما و
خانوادهایمان از هیچ کمکی دریغ نکرده اند و دل سوزانه پیگیر پرونده ی ما
بوده و هستن . امروز جمعه تاریخ 23 تیر 1393 مصادف با 20 ماه رمضان ما چهار
زندانی عقیدتی اهل سنت کرد که در 36 مین روز از اعتصاب خود در وضعیت جسمی
روحی و روانی بدی به سر می بریم
و رمقی برایمان
نمانده و تا به حال چند روز پزشک واحد حال ما را وخیم اعلام کرده و بارها
بیهوش و زیر سروم رفته ایم، میخواهیم شرح حال و دل تنگی خودمان را توسط این
مظلومیت نامه به تمام دنیا برسانیم
بله.. در کشوری
که خود را مدعی اسلام و زمامدار حکومت امام علی علیه السلام میداند و در
ماهی که همه مسلمان دنیا روزه میگیرند و به روزه داران اکرام و احترام می
گذارند و برای آنها سحری و افطار اماده می کنند ،
ما 4 زندانی سنی
کرد در زندان قزل حصار با آب سحری و افطاری میکنیم و تا به حال هیچ مسوولی
برای پیگیری مشکل یا علت چهارمین بار اعتصاب غذا در یک سال گذشته پیش ما
نیامده.
عزیزان تاریخ
24 خرداد برای چهارمین بار و همزمان با تحولات منطقه در عراق و سوریه و به
انتقام جنگ داخلی عراق و سوریه در حالی که ما ایرانی هستیم و هیچ ربطی با
آنها نداریم ما را برای اعدام با سلول انفرادی با پا بند بردند در حالی که
هیچ اعدامی با پا بند در سلول برای اعدام نگهداری نمیشود ، ما نیز بدون هیچ
ترس از مرگ و با امید اینکه دیگر از دست این همه در به دری و ظلم و شکنجه
خودمان و خانوادهایمان نجات پیدا میکنیم آرام در سلول خوابیدیم به انتظار
ساعت 4 صبح
ما که روز قبلش
اعتصاب غذا خود را نسبت به حکم ظالمانه اعدام اعلام کرده بودیم ساعت 11:30
شب به ما اعلام شد که حکم اعدام متوقف شده که ما را روز بعد به سلول
قرنطینه واحد 3 قزلحصار، جایی که 15 ماه بدون هیچ دلیلی بعد از اعدام 6
نفر از پروندهایمان فقط به خاطر فشار روحی و روانی بر ما و خانوادهایمان
نگهداری میشدیم انتقال دادن و ما نیز اعتراض ظلمی که به ما و خانوادهایمان
وا داشته می شود و علت نگهداری در زندان مواد و همچنین لغو حکم اعدام و
برگذاری دادگاه عادلانه و علنی با حضور وکیل اختیاری که حق هر شخصی است، به
اعتصابمان ادامه دادیم . و در اوایل که خانوادهایمان به تهران برای پیگیری
کارمان اماده بودند با برخورد انسانی افرادی روبرو شدند که با آنها احساس
هم دردی و در این قضیه بدون هیچ تعصب مذهبی و قومی و با دیدگاهی واقع
بینانه احساس مسوولیت کردند که این دلگرمی شد که ما بدانیم که هنوز کسانی
هستن که میخواهند صدای مظلومینی باشند که صدایشان را در گلو خفه کردند و
نمیخواهند کسی آنها را ببیند یا بشناسد یا از پرونده هایشان سر در بیاورد.
با فشار های که
به وجود آمد و بعد از 6 سال به ما اجازه دادند که وکیل بگیریم ولی چه
وکیلی؟ وکیلی که حق ندارد پرونده را ببیند و تا به حال چند بار درخواست
ملاقات با ما را داشته ولی اجازه نمیدهند و اعاده داد رسی هم به دیوان عالی
کشور هم قبول نمیکنند .. کجای کار میلنگد؟ . ما هم میخواهیم بگوییم
اعترافات اجباری با شکنجه هایی جسمی روحی و روانی شدید، تهدید به تجاوز
جنسی جدی، تهدید به آوردن خانواده و زن و بچه به اطلاعات و خیلی موارد دیگر
و با چشم بند چند برگه را مهر کردن و حدود 2 سال نگه داری در سلول های
اطلاعات سنندج و همدان و تهران این محتویان پرونده ماست.
لازم به ذکر است
.. ما بارها با خطر انداختن جان خود و با پخش فیلم مصاحبه با رسانه های
مختلف و نامه نگاری اذعان کردیم که ما بی گناه هستیم و خانوادهایمان بارها
مهر تایید بر آن گذاشته اند و بارها اعلام کرده ایم که با هیچ گروه یا
جماعت خاصی ارتباط نداشتیم و تکفیری و تندرو نیستیم و حتی بیرون هم نشناخته
ایم و داخل جامعه جز مردم عادی بودیم و همه ما یا در خانه یا سر کار
دستگیر شده ایم فقط جرم ما ارتباط با مسجد و عقیده مان است و اعتراض مسالمت
آمیز به توهیناتی بوده که مثالش را توسط استاد قم بیژن دانشمند مجله سبز
شماره 13 ابراهیم حاتمی کیا و آخوند جوبایی به جامعه اهل سنت بوده که آن هم
حق هر اقلیتی است که وقتی به عقایدش توهین می شود اعتراض کند. آنها هیچ
دادگاهی نشدند بلعکس ما به محاربه و اقدام علیه امنیت ملی محکوم شدیم
و در یک سناریو
از پیش طراحی شده به خیال خام خودشان ، ایجاد رعب و وحشت در بین جوانان اهل
سنت قرار گرفتیم دریغ از اینکه اعدام شکنجه و ایجاد رعب و وحشت فقط مردم
را جسور تر می کند و کینه و بغضی در جامعه به وجود می آورد که آتش زیر
خاکستری می شود که روزی به خرمن کاه می گذرد.
حالا که در اعتصابیم نه به دلیل ترس از مرگ باشد به علت حقوق ضایع شده و ظلمی است که بر ما و خانواده هایمان روا داشته می شود .
اصلا حکم اعدام
چرا باید در یک سلول تاریک و با دو پتوی کثیف دولتی در زندان مواد نگه داری
شویم؟ و به هر صورت ممکن ما را و خانوادهایمان را مورد اذیت و آزاد و فشار
های روحی و روانی قرار دهند؟
آری، قبل از
اینکه خانواده هایمان برگردند سنندج آقای نصیری پور دادیار اجرای احکام
شعبه یک دادگستری که قاضی اجرای حکم اعدام ما می باشد به آنها زنگ می زند و
می گوید: برگردید حتما انتقالشان می دهیم به رجایی شهر اگر برنگردید
فرزندانتان را اعدام می کنیم و خانواده ها را بازداشت می کنیم و با تهدید و
قول دروغ خانواده ها را برگرداندند.
آیا انسانیت چطور حکم می کند؟ و این کسانی که ادعای واهی دفاع از مظلومین را می کنند تا چه زمان خود را به خواب می زنند؟
ظلم از این بزرگ
تر که در کشور خود و در میان ملت خود هیچ حقی نداشته باشی؟ آیا سران حکومت
و قوای سه گانه تا کی می خواهند کار زیر دستانشان را توجیه کنند. و در
مقابل ظلم آنها و نیروهای امنیتی ساکت بمانند
نصیحت ما به شما
زمامداران حکومت در ایران این است: بخدا همه در مقابله آنچه رخ می دهد
مسئولید و باید در قیامت جوابگو باشید و بدانید حکومت در کفر می ماند ولی
در ظلم نه!
و همیشه ظلم در
اوج قدرت پاره می شود و دنیا و مقام دنیا به هیچ کس وفا نکرده ، سالروز
شهادت حضرت علی علیه السلام نزدیک است بنگرید که امام علی با قاتلش چطور
برخورد کرد؟و با مخالفین حکومتش چطور تعامل داشته؟ شما هم یک کم به خود
بیاید. و دست از اعدام های ظالمانه و سرکوب های ناروا بردارید.
و به ملت و مردم
خود با رافت و عطوفت و بخشش برخورد کنید آیا اعتراض به توهین های که به
عقایدمان ما شده آن هم به صورت مسالمت آمیز جرم است؟ آیا این که می گویم ما
را در زندان مواد نگه داری نکنید و اگر جرمی مرتکب نشده ایم چرا برای ما
دادگاه علنی و عادلانه با قصور و اختیاری خودمان نمی گذارید جرم است؟
چرا ما باید در
یک دادگاه فرمالیته و ساختگی در کمتر از 10 دقیقه در شعبه 8 دادگاه انقلاب
تهران به ریاست آخوند محمد مقیسه ای محاکمه و حق اعتراض نداشته باشیم؟ پس
مقایسه کنید شما با ما بیگناهان چطور برخورد می کنید؟ پس از رئیس قوه
قضائیه به عنوان عالی ترین رتبه قضایی خواستاریم که دستور لغو حکم اعدام را
داده و برای تشکیل یک دادگاه علنی و عادلانه با حضور وکلای اختیاری اقدام
نمایند تا اگر جرمی مرتکب شده ایم تمام دنیا بدانند و اگر بی گناهیم چرا
این همه زجر و شکنجه؟ به چه تاوانی؟
آیاعقیده جرم
است؟ ما به عنوان یک ایرانی تشکیل چنین دادگاهی را حق خود می دانیم. لازم
به ذکر است ما بر اساس ماده 186 محکوم به اعدام شده ایم و در قانون جدید
این ماده برداشته شده و وجود ندارد طبق ماده 10 قانون جدید حق توقف حکم و
برگشت پرونده به دیوان عالی کشور را برای نقض حکم و رسیدگی به پرونده را
داریم
حال از تمام
روزه داران دنیا خصوصا کشور عزیزمان ایران می خواهیم که برای احساس همدردی
با ما و خانواده هایمان که شش سال است زیر سخت ترنی شکنجه ها و فشار های
روحی و روانی و جسمی مخصوصا در این ماه مبارک رمضان و در گوشه سلول تاریک
که روز را بخاطر روزه گرفتن با گشنگی و تشنگی سر می کنیم و و شب را تا سحر
با گرسنگی و بی خوابی دست و پنجه نرم می کنیم روزه را سحری و افطاری کنیم
و در میان دعاهایتان مخصوصا در این شب های قدر ما و خانواده های رنج دیدمان را فراموش نکنید
و در آخر کمال
تشکر و سپاس فراوان از تمام عزیزان و دلسوزانی که از ما دفاع و با خانواده
های ما همدردی کردند و در مقابل مشکلات ما و خانواده های ما از خود احساس
مشئولیت نشان دادند را داریم و تقاضا مندیم از تمام سازمان های بین المللی و
نهاد های حقوق بشری و وکلای مستقل و شخصیت های موثر چه در ایران و چه در
خارج بدون تعصب و با دیدی باز به پرونده جوانان اهل سنت نگاه کنند و تا
رسیدن به حقوق ضایع شده ما و خانواده های مان از هیچ گونه کمک و تلاشی دریغ
ننمایند و از تمام رسانه ها تقاضامندیم این مظلومیت نامه را به گوش
جهانیان و حق طلبان و مدافعین مظلومین دنیا برسانند.
بنی آدم اعضای یکدیگر اند که در آفرینش ز یک گوهر اند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی نشایند که نامت نهند آدمی
با کمال تشکر از طرف چهار زندانی عقیدتی کرد اهل سنت زندان قزلحصار
جمشید و جهانگیر دهقانی کمال ملایی و حامد احمدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر